THE THREE WORDS
Christine's POV
Three weeks na ang nakalipas matapos maoperahan si nanay. Nakauwi na rin sila at nasusutentuhan ko na rin yung mga maintenance nila pati na rin yung mga bayarin sa bahay at mga projects ko sa pamamagitan ng pagtatrabaho ko sa kanya. Oo nagtatrabaho kat Mark.
Pero kung dati naiirita ako sa presensya niya ngayon hindi na, medyo nasasanay na nga ako eh.Papunta ako ngayon sa lobby papuntang cafeteria, dun kasi daw kami magkikita-kita nila Mark at Stacy.
Liliko na sana ako para makapuhna sa main door sa cafeteria ng may pumigil sa akin na dalawang babae.
"What do you want?" Boring kong sabi sa kanila.
Pero sa halip na sagutin nila ako bigla na lang sumigaw yung isang babae.
"You b*tch!!!" Sigaw niya sabay sugod sa akin na nag-aambang manambunot.
Hundi ako makakilos sa kinatatayuan ko at napapikit na lang habang hinihuntay yung babae pero ilang segundo ang dumaan walang kamay ang nanambunot sa akin.
"Hey are you okay?..." sabi ng kung sino
Napamulat ako at bumungad sa akin ang nag-aalalang mukha ni Jason. Agad akong nahimasmasan at napakalas sa yakap niya . Oo napayakap ako dahil sa takot ko.
"I-I'm okay..." sabi ko at aakamang tatakbo na palayo sa kanya ng higitin niya yung pulsohan ko kaya napaharap ako sa kanya laking gulat ko ng yakapin niya ko ng mahigpit.
"Marie... I'm sorry." Sabi niya na patuloy pa ring higpit ng yakap niya sa akin.
Kung tutousin nga kayang kaya ko siyang patawarin kaso di ko pa talaga kaya na tanggapin siya ng buong-buo.
Nagpupumiglas ako sa kanya pero patuloy niya pa ring hinihgpitan ang pagyakap sa akin. Mas malakas siya sa akin kaya di ko kinaya ,napagod ako .
"Marie, I love you." Sabi niya sabay kalas sa yakap. Nang dahil sa gulat ko hindi ako nakasagot.
"CHRISTINE MARIE MENDOZA. I . LOVE . YOU. " sabi niya pa pero di pa rin ako nakasagot dahil gulat.
"Hey...sorry kung nasaktan man kita, sorry kun--" di ko na siya pinatapos dahil kinuha ko yung pagkakataong tumakbo dahil gulong-gulo ako.
Narinig ko pa siyang sumigaw ng panagalan ko pero hindi ko siya pinansin.
Takbo lang ako ng takbo ng biglang may humila sa akin at nabigla akk dahil bigla nalang niya akong niyakap.
"Are you okay?..." he said huskly.
Hindi ako nakasagot dahil I feel safe in his arms.
Marami talagang tanong ang bumabagabag sa aking isipan.
Why are you doing this Mark?
Did you already know that I LOVE YOU?
--------
BINABASA MO ANG
Valiente Hermosa (The Lost Princess Duology 1)
Fiksi RemajaValiente Hermosa (The Lost Princess Duology 1) In a world full of lost people, I am one of them trying to find my roots. How will I conquer all when they know you are my weakness. I am Christine Marie Mendoza, lost and hoping to be found. Started: J...
