Bakışlarım karşımdaki duvara sabit. Duvar hiçbir pürüz olmayacak şekilde düz. Pürüz bende . Pürüz benim kalbimde. Ellerim titriyor. Titremesini dizginlemeye çalıştım. Olmadı. Baktım olacağı yok , ayaklarımla ritim tutmaya başladım. Panik dolu halimi dizginlemek adına , " Bugün sen çok gençsin yavrum." dedim. Sonra şarkının akışına kendimi bıraktım.
"Hayat ümit neşe dolu
Mutlu günler vaat ediyor
Sana yıllar ömür boyu
Ne yalnızlık ne de yalan üzmesin seni
Doğarken ağladı insan
Bu son olsun bu son
Doğarken ağladı insan
Bu son olsun bu son."
Dudaklarımdaki sessiz mırıldanış önüme uzatılan su şişesiyle sonlandı. Kaya'nın uzattığı şişeyi elimle itekleyip reddettim. Ne içecek halim ne de isteğim vardı. O da durumumu anladı. Yanımdaki boşluğa çöreklenirken , "Nasılsın ?" dedi.
"Sence ?"
"Erkan Amcanın durumu iyi. Sadece ufak bir kalp spazmı geçirmiş ."
Kaya'yı taklit edip sırtımı geriye doğru yasladım. Kafamı sallarken bakışlarımı uzaylı mavilere çektim.
"Erkan Bey , olur olmadık zamanlarda hep böyle rahatsızlanır mı ?"
"Normalde böyle huyları yoktur. Gecenin bir vakti alacaklı gibi kapısı çalan komşusunun , kızı olduğunu öğrenince dayanamadı herhalde."
Ciddi sorum Kaya'nın alaycı tonlamasında yankılanıp yeniden kulaklarıma doldu. Karşımdaki adam şakadan yoksundu. Fakat benimle dalga geçiyor, üstelik içinde bulunduğum duruma aldırmayıp gülümseyebiliyordu.
"Şakanın sırası değil. Zaten her şey senin yüzünden başıma geldi."
Tek kaşını havaya kaldırıp dudaklarındaki gülümsemeyi alaydan arındırdı.
" Benim bir suçum yok. Sen çok çabuk galeyana geliyorsun."
"Geldik de ne oldu ? Hiçbir şey !"
Derince nefes aldım. Göğüs kafesimi şişiren havayı dışarıya bırakırken , "Hani beni bekliyorlardı , Kaya." dedim.
"Bekliyorlardı."
"Ne beklemek ama ? Yalancı muamelesi gördüm resmen."
"Kabullenmeleri zaman alacak."
Görüş açımdan uzaylı mavileri çıkarıp yeniden beyaz duvarı kattım. Duvardaki çatlak boylu boyunca uzanmış. Daha önce fark etmemiştim. İnce bir çatlak olmasından belki de. Tıpkı beni andırıyor. Görünmez . Dikkatlice bakmazsan fark edemezsin. Ama o orada. Senin bir günün onu fark etmeni bekliyor. Alayla gülümsedim.
"Zaman mı ? Kendimi kabullendirmek için debelenip duruyorum. Olmuyor. Zaten kabullenmeleri için zamana ihtiyaçları olmamalı !"
Kafamı yeniden Kaya'ya doğru çevirdim.
"Sence de onların beni değil , benim onları kabullenmem gerekmiyor mu ?"
"Şaşkınlar..."
"Ben de şaşkınım. Ben aylardır şaşkınım , Kaya. Bir sabah uyandım. Annem yok ! Geride bir mektup kalmış. Mektubunda annem olmadığını söylüyor. Bir ailemin olduğunu ,beni beklediğini söylüyor. Hesap soramıyorum. Ardında mezar taşından başka hiçbir şey bırakmadı çünkü. Fakat onlar beni biliyorlardı. Varlığımı bilip yaşamaya , gülmeye , eğlenmeye,unutmaya devam ediyorlardı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖĞÜN KALP ATIŞLARI
Novela Juvenilİstanbul'da garsonluk yaparak, kendine özgü dünyada yaşayan bir kızdır Devrim. Annesinin beklenmedik ölümü, babasının soğuk tavırları ve yaşadığı travmalar sonucu, sevimli ve boş şeylerle uğraşarak kendisine eğlence yaratmaya çalışsa da aslında haya...
