Not So Perfect Love Story

Chapter Two :

Academia de Luna

"How did you know that it was her"
The king asked R0.

"Simple" tapos dinetalye niya sa kanya ng buong. IN PRIVATE!
As in PRIVATE ! Tangina? Ni hindi namin malaman na kung ano yung pinag usapan nila kasi ni isa samin walang clue.

"Anong nangyari dun? Mukhang badtrip" pambabasag ni stephanie sa katahimikan naming tatlo. Maski ako hindi ko mabasa yung galaw nya at tanging nakikita ko lang is galit sya.

"Eliz! Boyfriend mo yun sundan mo! Baka sunugin pa tong buong university dahil sa galit nun" Napalingon ako kay Julie dahil sa sinabi nyang yun, at tama sya. Kailangan kong sundan ang lalaking yun dahil ako lang naman ang nakakapagpakalma sa taong yun.

Lumabas ako ng Head masters office at lumingon lingon na tila ba umaaasang mahahagip ng mata ko ang taong pinakamamahal ko.

Where the hell are you Renzo Oscar ?

Halos 30 minutes na akong naghahanap pero wala parin. Yung canteen napuntahan ko na, yung headquarters naming Royals napuntahan ko na din kaso wala parin sya. Sa Gym, Room, Music room, Oval at walang Renzo dun.

Garden..

Tama! Sa garden nalang yung tanging lugar na hindi ko pa napuntahan.

Binilisan ko yung lakad ko at halatang nagmamadali ako kaya halos lahat ng estudyante napapatingin sakin.
Papasok na ko ng garden ng hinarang ako ng isang maliliit na nilalang..

Garden fairies...  They are indeed beautiful but theyre also dangerous.

"Did Prince Oscar ever been here?" I asked.

"Yes princess.." sagot nung kulay blue na fairy, they are actually four fairies in here with different color. Blue, that symbolizes water. Red, for fire. Green for Earth and white for Air.

"May I come in? Pls?" Tanong ko ulit. Baka kasi magalit kapagka pumasok ako ng deritso. This Garden is enchanted, if this dies the whole Academia dies.. Ito yung puso ng paaralan na kailangan naming protektahan.

Tumango ang maliliit na fairies hudyat sakin upang pumasok. I roamed my eyes around and there I see him, nakasandal sa isang pinakamalaking puno ng garden habang nakapikit.

Those perfecr eyes that always makes my heart melts. Those red lips na gusto kong palagi kong hinahalikan. Ang sarap niyang pagmasdan. Yung puso ko busog2 at hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala na isang prinsipe ng Apoy ang boyfriend ko na sobrang gwapo.

Dahan dahan akong umupo sa harap nya at mas lalo ko pa syang tinititigan ng malapitan. I cupped his face dahilan para imukat niya ang kanyang pulang mata.

"Love? Are you upset?" Tanong ko habang hindi inaalis ang mata ko sa mga mata nya. Yung kaninag salubong ang kilay at parang nagliliyab na mata ay napalitan ng tila ba isang asong nakita ulit ang amo nya.

"Not anymore love." Para akong nabunutan ng tinik sa sinabi nyang yun.. It even gives me goosbumps, at aaminin ko.. Kinikilig ako ngayon..

"Good" then i kissed him in his lips.

It is just supposed to be a smack one pero hinigit niya ang braso ko at mas lalong diniinan ang halik. Oh damn, how i love this man. We kissed, not just an ordinary kiss because  i can feel it. It is full of love.

"I love you" I said between our kisses. Natawa ako bigla kasi pareho naming habol ang hininga namin.. Sa tagal ba naming nag halikan kinapos tuloy ako.

"You are really a good kisser" sabi ko sa kanya na kinatawa nya..

"Am I Ms. Eliz Monteclara? Mind if I kiss my princess again? I missed you so damn much baby. "  He said. I never thought this man of mine could be this cheesy. Bago paman ako makasagot he already owned my lips again, I almost moaned when he bite my lips. Gosh! This man is being naughty!

"Happy Anniversary " he said. Shoooooookt! Nakalimutan ko. Ngayon pala yun? O my gash. Hindi ako nag pahalata sa kanya na nakalimutan ko baka kasi magalit nanaman tulad ng nangyari sa 2nd anniv namin at 3rd. Geeez! Instead i gave a peck on his lips para di masyadong halata.

"Lets go back to the academia, hon. " i said at hinila sya patayo..