Akap

AKAP - Seventeen

Akap - Seventeen

-Zachary

"Baby, I want that caramel bar.." she said. nakasukbit ang braso nya sa braso ko. Kanina pa nya ako hinihila sa kung saan saan. Saturday ngayon, pahinga ko sana kung hindi lang dahil sa kanya sana kausap ko ngayon si Charlie. "You like this too, right baby?" Kanina pa sya dada ng dada kahit hindi ako sumasagot. Bakit kasi ang tagal ng oras? Gusto ko ng umuwi.

Sumakit ang binti ko sa kakalakad sa mall akala ko maghapon na kami maglalakad at lilibutin ang buong MOA dahil sa parang wala syang balak huminto sa paglakad.

"Baby, you got to try this. This tastes really good. Actually I've been planning to clone this but duh, I don't even know how to start." Ilang minuto nalang nasa bahay na kami. Pakiramdam ko buong araw ko ng kasama si Chloe sa tagal ng oras. Kanina lang isang oras kami sa Mr. Choi sa sobrang tagal nyang kumain and kwento ng kwento ng kung ano ano. "Here baby, try this one." Mag.e.email nalang ako mamaya kay Charlie para hindi naman sya magalit sakin.

"Hey, Baby? I said you should try this." Kanina pa pala sya nag.aalok ng caramel bar sakin. Hindi ko na sya napansin. Kumain nalang ako ng binigay nya. Oo naman masarap. Ito yung lagi kong pasalubong nuon kay Charlie.

Si Charlie na mahilig mag.bake sa bahay namin. Yung nagbe.bake ng favorite sponge cake ni Mom. Pero hindi sya ganun ka.runong sa pagluluto.

Si Charlie. Miss na miss ko na sya..

"Would you please stop thinking about Charlie?" Narinig kong sabi ni Cloe. Her eyes are looking nowhere in the open window of my car. Ni hindi ko napansin na binuksan nya yun.

"Chloe.." Tanging nasabi ko.

"Stop it Zachary." She barely say my whole name. What is wrong with this girl?

"You have me right here. We've been together all day. For what Zachary? Only to hear you calling her name?"

I carefully parked the car before her. I dont even know na sinasambit ko na pala yung pangalan ni Charlie for god knows I only think of her. "Chloe.." nakatitig padin sya sakin. Yung mga mata nya may nangingilid ng luha sa paligid.

"I miss you that much that's why I am here for you but you? You have your mind pass by me. You have your mind for somebody and that's bullshit!" Tuluyan na syang umiyak.

"Stop cursing Chloe. Look, I'm trying not to. I hope you understand." Hindi ko lang talaga alam kung bakit ko kailangan na magpaliwanag sa kanya.

"Understand what? I understand every thing Zachary. You don't question my understanding here because I understand all the hell you are doing!" And she went outside and close the door hardly. This is why I dont want her around. She's pathetic. She's jealous. She's wasted and she hates Charlie more that I ever imagined.

She made sure that she will stay in my place kasi andito ang mga gamit nya. I had no choice but tiisin nalang ito for two weeks hanggang sa matapos ang sem break.

Mabuti nalang at nakapag.dinner na kami sa mall kanina kasi sa sobrang sama ng loob nya dumiretso na agad sya sa kwarto after taking a bath ay nahiga na sya sa kama. Isa lang ang kama sa place ko that's why she is  sleeping there.

Sabihin na nating naaawa ako sa kanya 'cause of what she feels right now. Gusto ko man syang aluin hindi ko magawa. She might again, misinterpret things at ayaw ko na mangyari ulit yun. Tama na siguro yung katotohanan na andito sya at ako? Walang choice kundi tanggapin sya. Ayokong may masabi ang pamilya nya na sobrang bait sakin sa kabila ng mga nangyari samin dati.

Pinagmasdan ko pa sya ng ilang minuto. Di na sya gumagalaw masyado na baka tulog na sya. Kinuha ko ang isang unan sa kama ay inilagay sa sofa and an extra blanket to warm me. Dun na ako natulog.

Kinabukasan naalimpungatan ako sa naaamoy ko. May naluluto sa kitchen. Napabalikwas ako and when I turned to my bed, di pa nakaayos ang comforter but Chloe is no longer there. Baka sya yung nagluluto. Pagkatapos ko magayos ng kwarto at maghilamos ay pumunta na ako sa kitchen and then I saw her placing the fried rice on the table.

"Good morning baby, let's eat?" nakangiting sabi nya sakin. Automatic naman na parang robot na hinila ko ang upuan at naupo sa tapat nya. Dahil na rin siguro sa gutom ito. Nakatulong ng malaki yung course nya sa kanya dahil natuto syang magluto kahit na simpleng ulam na gaya ng niluto nya ngayon na omelet at bacon wrap sausage. Bigla ko tuloy naisip na ang sarap pala ng pinagsisilbihan ng babae sa hapag kainan.

The typical Chloe I had known is different from the girl eating in front of me. Tahimik. Walang imik hanggang sa matapos kaming kumain at ni hindi rin naman sumagot nung sinabi kong, "Masarap yung sausage omelet na niluto mo." She just noded.

Kumpara sa attitude nya na grabe sa ingay kapag nagaway kami or kapag may nagawa akong mali, nasabi ko bang ang tahimik nya ngayon? Pagkatapos namin kumain ay sya na ang naghugas ng mga plato na pinagkainan. She's not really into washing the dishes because she grew up with a nanny to work for her. Oo angat sila sa buhay kumpara sa amin pero hindi ko naramdaman sa pamilya nya na against sila sa akin kahit pa mas kaya akong buhayin ni Chloe kung tutuusin. Masipag naman ako kahit pano at masasabi kong kahit pano rin ay naramdaman kong gusto nila ako.

You could imagine a almost perfect relationship we had back then. Sundo sa bahay, hatid sa campus, sabay kumain ng lunch, had mass with family and even family outing out of town ay kasama ako. Our friends could say that we both deserve a second chance. But I doubt it.

Her family knows and my family as well. Kapag nagselos sya ay kinukuha nya ang phone at walet ko, bakit? Para hindi ako makipagusap sa mga babae at hindi ako makapanlibre ng kahit sinong babae. Tuloy late ko na nababasa ang texts ng Mom ko dahil inaabot ng 2 days bago nya yun ibalik sakin. Buti nalang at mahaba ang pagintindi ni Mom sa attitude ng mga babae kaya binibigyan nya ako ng extra allowance.

Minsan din nya akong hinila away from my basketball team sa gitna ng practice game after shouting aloud to my couch na hindi na muna ako maglalaro. She did that dahil nakita nya nun si Charlie sa facebook ko. I supposed that they don't know each other. Hindi ko lang alam kung paano nalaman ni Chloe ang tungkol kay Charlie.

Simula nun kahit konting bagay lang ay nagagalit sya at ang masakit pa sa harap ng pamilya nya ay nagagawa nya akong murahin bagay na ginawa nya rin sa harap ng Mom ko. Soon after ay nagpasya na akong tapusin na ang lahat sa amin and told her family about it. They humbly accept it and I am glad that they understand me.

Nagising ako sa pagiisip nang marinig kong may nabasag sa kusina. Naalala ko si Chloe na inako ang paghuhugas ng pinggan. Kumaripas ako ng takbo papunta sa kanya at nakita ko syang pinupulot ang basag na basa sahig. Nagulat din sya nung makita ako na para bang takot na takot sya. Naalarma ako sa dumugo nyang daliri kaya lumapit ako kaagad sa kanya.

"Chloe!"

"Ouch!'

"S..Sorry Babe nabasag ko yung baso. D..dumulas sa kamay ko eh kukuha sana ako ng gatas.."  sabi nya habang pinupulot ang piraso ng baso sa sahig na hindi tumitingin sakin.

"It's ok. Ako na dyan. Hintayin mo nalang ako after nito gamutin natin ang sugat mo ok ba yun?" Tumango lang sya at naupo sa sa dining area.

Kung nag-insist siguro ako kanina sa hugasin baka hindi sya masusugatan sa ngayon.

Jeez. Hindi na dapat ako concern sa kanya dahil wala nang kami! Pero andito sya sa lugar ko kaya ako ang responsable sa kanya.

Kung ganito ng ganito, pano ko sya maiiwan sito sa bahay para bisitahin si Charlie? Miss na miss ko na sya. Matagal tagal na din kami hindi nakakapagusap at hindi parin nya ako binibisita kahit pa pinadalhan ko na sya ng duplicate ng bahay.

Must have been to blame dahil hindi ko manlang sya mabigyan ng mahaba habang time nuon kaya ngayon bakasyon ay heto ako at pinupukol kay Chloe ang time na sana sa kanya ko binibigay.