Baby,please don't cut(voltooid)

Problem one*

SANNE POV.

Ik heb me gehaast om toch nog op tijd te zijn. Dat is dan ook op het nippertje gelukt. 5 minuten voordat de bel ging was ik aangekomen. Ik zette mijn fiets in het fietsenrek en draaide me om. Ik zag dat iedereen me aanstaarde. Een paar lachte met mij, wat ik al gewoon was en andere bekeken mij van kop tot teen. Gelukkig werd ik gered door de bel. Ik keek op mijn schema en ik had eerste lesuur Engels.

'In de middagpauze*

Alles verliep voorlopig nog redelijk normaal. Ik werd (nog) niet uitgescholden. Alleen werd er wel  hard met mij gelachen, ook al wist ik niet waarom, er was toch niets grappig aan dat ik de nieuweling ben? Ik schoof aan in de rij om mijn middageten te krijgen. Het was rijst met balletjes in tomatensaus.LEKKER!!! Ik keek in de eetzaal en zag geen plaats. Iedereen hield zijn stoel  bezet.  Okay, dat was ik al gewoon. Ik was nergens toegestaan. Niet iets nieuw. Ik wou me omdraaien om naar  de wc te gaan en daar te eten zoals ik vroeger deed,  maar toen ik me omdraaide knalde een jongen tegen me aan. Mijn middageten viel op me. Iedereen lachte mij uit. Daar lag ik dan onder de tomatensaus met rijst. "Sorry,sorry ik had je niet gezien"; zei de jongen met donker haar. "Ja hoor, je zag me niet  staan omdat ik onzichtbaar ben zeker? Ja! Dat verhaal ken ik al!" riep ik en liep naar de wc's.

JONGEN DONKER HAAR POV

Ik ging naar de eetzaal om te eten, maar knalde tegen het mooiste meisje die ik ooit heb gezien aan. Alles viel over haar. Iedereen lachte haar uit. OMG dit was mijn bedoeling niet. "Sorry,sorry ik had je niet gezien"; zei ik. "Ja hoor, je zag me niet omdat ik onzichtbaar ben zeker? Ja! Dat verhaal ken ik al!" riep ze boos en rende wenend weg. Ik wou haar achterna gaan maar er kwamen  mensen op me af en zeiden dat ik het goed had gedaan. Dat ik haar nu nog lelijker had gemaakt dan dat ze al was. Ik snapte het helemaal niet. Dit was totaal mijn bedoeling niet. Ik wou dit niet. Ik rende het meisje uiteindelijk toch achterna.

SANNE POV.

Ik liep in een wc kotje en sloot me op en tranen begonnen te stromen. Ik wist dat dit opgezet spel was. Ik werd al uitgelachen en nu heeft  die jongen nog een schepje bovenop gedaan door tegen mij te botsen! Na een tijdje te wenen hoorde ik iemand in het meisjes wc's komen. "Hallo?" Ik reageerde niet. "Ik weet dat je hier bent, ik zie je voeten onder de deur" "Wie ben je? " ;antwoordde ik. "Heum, ben jij het meisje met tomatensaus?" "Ja,ga je me nu beginnen te pesten? Oh doe maar ik ben het al gewoon!" zei ik en kwam het kotje uit en daar zag ik de jongen met donker haar staan. Hij was eerlijk gezegd de laatste persoon die ik op dit moment wou zien. "Sorry van je t-shirt en broek, het was echt mijn bedoeling niet ge-" "Stop maar! Ik weet het, het was opgezet spel! Je wou gewoon het aanzetten tot pesten al beginnen! Ik ken je mensensoort!" zei ik huilend. "Neen! geloof me! Het was echt mijn bedoeling niet! Geloof mij dan toch!" " En als ik dat niet doe?" zei ik. "Dan.. Dan.. Dan weet ik het niet.." Ik bekeek hem met betraande ogen aan en begon harder te wenen. Alles kwam terug. Mijn hoofd dat in de wc's werd gezet, dat ik achteraf naar het ziekenhuis moest omdat ik geen zuurstof genoeg kreeg "Hallo?," "Sorry.....heum-" " Neen , ik sorry, stop met wenen! Zo een mooi meisje als jij verdient geen tranen en zeker niet van verdriet!" "Stop met doen alsof! Ik .. Ik kan het niet meer! Laat me -" "Calum" zei hij. "Ja laat mij, Calum!" riep ik en liep weg, weg van Calum, weg van de wc's, weg van school en melde me ziek.

CALUM POV.

Ze weende alsof haar leven overhoop was. Ik heb nog nooit iemand zo zien wenen. Ze gelooft me ook niet. Hoe moet ik het haar dan bewijzen?

Hoe kan ik haar bewijzen dat ik niet ben zoals ze denkt dat ik ben?