Baby,please don't cut(voltooid)

the true and the pain

CALUM POV.

Ik dacht aan alles, alles wat gepasseerd is geweest. Ze begon zich te snijden toen ik haar niet belde, nogtands daar was een logische verklaring voor. Ik wou haar nog zeggen dat ik bij een band 5 Seconds Of Summer bijhoorde. Dat ik daarom niet kon bellen. Ik moest optreden. Domme band.. Waarom heb ik haar niet gewoon en berichtje gestuurt? Tis allemaal mijn fout. "Hej, kom op, je kan hier tegen." zei Luke. "Nee! ik geraak hier nooit over! Ze was de enige voor mij!" antwoordde ik. "Man, jullie zijn maar tieners." zei Michael. dat ging erover. Ik werd boos en liep naar buiten. Het was aan het regenen. Ik klamde me tegen de muur en liet me zakken. Ik zat op de grond. Ik keek naar boven,wat moeilijk was met de regen. "Sanne, waarom heb je moeten achterlaten. Ik zag je erg graag. Ik kan niet zonder jou. Kom terug pleas!" Ik barstte in tranen uit. Ik verstopte mijn hoofd tussen mijn armen en liet mijn tranen gaan. Ze gleden over mijn kaken even snel als de regen.

LUKE POV.

"Goed gedaan Michael. Je ging weer is te ver!" zei ik. Ik ging achter Calum aan. Ik maakte de deur open en zag hem naar de hemel staren en hij zat tegen de hemel te praten. "...-Ik kan niet zonder jou. Kom terug pleas!" en hij barstte in tranen uit. Ik leef ontzettend veel met hem mee. Ik ging nu volledig naar buiten en legde mijn hand op zijn schouder. Hij keek me aan. Zijn ogen waren rood van het wenen. Ik zag in zijn ogen dat hij er echt van af zag. "Ze moest veel voor je hebben betekend" zei ik. "Ja, ze was mijn alles. Ik kan niet zonder haar. Ik weet niet of ik zonder haar verder wil. Ze had me beloofd niets te doen. Ze heeft haar belofte verbroken. Ik wil boos zijn op haar maar dat gaat niet. Ik hou te veel van haar. Ik zie haar graag.." zei hij huilend. "Weet ik en dat zie je. Zij weet dat ook dat je van haar houd." "Waarom heeft ze het dan gedaan?! Ze had mij! Ik ging haar beschermen met heel mijn hart, lichaam. Ik zag echt een toekomst tussen ons. Ik .. Ik .. Ik mis haar." en opnieuw barstte hij in tranen uit. Ik zette me naast hem en brengde hem in een knuffel. "Ze vind het daar misschien beter." "Nee dat kan niet! Hier had ze mij.. ze had jullie kunnen leren kennen. Dan zou haar leven veel beter zijn." Hij keek me aan mijn zijn puppy ogen, betraande puppy ogen. "Kan ik iets voor je doen?" vroeg ik. "Ja" zei hij. "Wat dan?" "Sanne terug halen." en hij liep weg. weg van mij,weg ons huis, weg van alles. Ik wou hem achterna gaan maar zag hem niet meer door de regen. Ik hoop dat hij hem niets gaat aandoen.