Baby,please don't cut(voltooid)

Angel.

CALUM POV.

Ik nam haar hand vast. Haar hand was heel koud. Waarschijnlijk omdat haar bloedsomploop anders was.Ik dacht eraan , wat als ze niet meer zou ademen? Wat als ze niet meer zou leven? Wat als dat nu oppeens haar hart het begeeft? Dan zal ik haar nooit echt kennen.. Dan zal ik dees mooie meisje nooit echt leren kennen. Een traan glipte uit myn oog en voel op onze handen. Wat is ze mooi. Ik nam mijn iphone en ging wat op twitter.

Na een uurtje kreeg ik wat honger. Ik besloot om even naar de cantine te gaan. Eenmaal toen ik daar was nam ik een pasta en cola. Ik at alles op en ging maar terug naar de kamer. Ik hoopte stil dat ze wakker was maar aan de andere kant wou ik dat niet want ik wil er zelf bijzijn als ze wakker word. dan zou ze zien dat IK haar zou hebben gered. Oke, het klonk wat egoistisch maar dat kon mij op dit moment weingi schelen. Toen ik in Sanne haar binnenkwam zag ik 3 personen in haar kamer. "Heum, wie zijn jullie?" vroeg ik. "Ik ben de mama van Sanne, Katja" zei de mevrouw. "En ik ben de vader,Kobe" zei de heeeeeeleee grootte man. Ik schat dat hij waarschijnlijk zeker 2 meter groot was."En ik ben haar broer,Austin" zei de, ik schat 19 jarige, jongen die naast haar bed stond. "En wie zeit gy?" vroeg de moeder van Sanne,Katja. "Heum , ik ben de jongen die haar heeft 'gered', ik zal het zo maar zeggen. Ik heb de ziekenwagen gebelt." zei ik. De moeder van Sanne rende naar me toe en gaf me een dikke knuffel en ze " duizend maal danku". Ik was een beetje verschoten dat ik direct een knuffel kreeg. ik zei wat de dockters mij hadden gezegd aan hun 3. Rond 23u. gingen ze weg want ze moesten allebij gaan werken morgen en Austin moest morgen naar school. Hij wou natuurlijk bij zijn zus blijven maar ik had gezegd dat ik zou bellen als er ets zou gebeuren dus hadden zijn ouders gezegd dat hy naar school moest gaan voor afleiding.

En hier zat ik weer naast haar bed. ik was nu wel blij dat ik alleen met haar was, niet dat ik haar ouders en broer niet leuk vond maar nu was het rustig en kon ik naast haar zitten. Ik nam haar hand (weeral) ik weet het maarja, en nam mijn gsm en ging wat op youtube filmpjes bekijken. Na een tydje wou ik net in slaap vallen tot dat ik een kneep voelde in mijn hand. Ik deed snel mijn ogen open en kijkte rond. Wie kneep er in mijn hand riep ik. en tot mijn verbazing zei niemand iets, leek nogal vrylogisch want er was niemand te zijn. "Calum? Wat s er gebeurt?" ik keek achter me en zag dat Sanne wakeker was. " Was jij diegene die in mijn hand kneep?" vroeg ik. "Ja" zei ze Ik drukte op een belletje dan naar de dockters ging en in een mum van tijd kwamen er 3 verpleegsters en ze zeiden dat ik even mocht wachten buiten,omdat ik geen famillie was , mocht ik niet zien wat ze deden. Ze gingen Sanne controleren of ze stabiel genoeg was om van een bepaald infuus af te zjn.

Ik stuurde haar broer en ouders een berichtje om te zeggen dat ze wakker was maar dat het voorlopig geen zin had om langs te komen omdat ze haar toch niet mochten zien. In prensiepe heb ik niet gelogen. Ze moet nog wat stabieler worden voor ze mee bezoek mag hebben. Mijn keel was redlijk droog dus ging ik maar naar het automaat, die 2 gangen verder zat. Ik kocht een flesje fanta en nam men wisselgeld en stapte terug. Toen ik terug voor de deur was zag ik dat de deur open was en ging maar naar binnen. Daar zat ze dan, mooi zoals altijd. "Haay" zei ze. "Dankje dat je me hielp, ik apprecieer het echt maar nu mag je echt ophouden en weggaan." zei ze. Ik schrok me wel een beetje. "Wat? ik ga helemaal niet weg. Ik ben hier en blijf hier." zei ik. "Nou en achteraf alles gaan doorverklikken zodat ik nog meer gepest word, nee dankje, dan mag je nu al direct naar de deur hoor!" zei ze. "Wat? Word je gepest?" vroeg ik.

(-Calum = Sanne)

= Doe niet alsof je het niet wist! Jouw bende maakt mij gek! Alles doen om mijn leven te verpesten maar weet je wat?

-Wat?

=mijn leven is al verpest, dus gefeliciteerd en ga nu effe maar naar de maan lopen!

-Ik zweer het je dat ik alleen maar de beste bedoelingen heb. Ik weet het alleen niet hoe ik het moet zegge, uitleggen.

=Doe geen moeite , ik zla je toch niet geloven! Ga nu weg!

- Weet je?! Ik heb je leven gered! Kon je niet gewoon danku zeggen! Het is niet omdat mijn vrienden zo zijn dat k ook zo ben! Je zou verschieten hoeveel mensen je wel respecteren! Weet je? Het is al goe! Ik ben weg!

Ik wist dat ik niet zo boos moest doen maar ja. Ze geloofde me niet en ik weet echt niet hoe ik haar moet laten tonen dat ik wel om haar geef. Ik heb ten slotte haar leven gered! Ik nam mijn rugzak en wou net voorbij Sanne gaan toen ze mijn hand vastpakte en zei: =Sorry, ik heb gewoon niet zoveel vertrouwen in mensen.Ik ben zoveel gepest geweest door je vrienden datb ik dacht dat jij ook zo was. Echt sorry maar pleas blijf?

- Het is al goed, ik blijf.

=Dankje

Ik zette me weer naast haar bed en keek haar aan.

= Waarom kijk zo?

- Ik kijk hoe mooi je bent.

= tahaha , dat was ee goeie en nu de echte reden?

-Dat is de reden.

=Ik ben niet mooi echt

-Jawel je betn prachtig van buiten en ik ben zeker dat je prachtig bent van binnen. Ik heb nog nooit zo een mooi meisje in mijn hele leven gezien!

= Je doet me blozen

-tis de waarheid

= nee nietes

-jawel, geloof me

=als je het zegt.

-Sanne ik moet je iets zeggen.

=wat?

- Ik hou van je..