Understand the Heart | Inazuma Eleven ✔︎

XIII. Poświęcenie

Miał wrażenie, że się przesłyszał. Jeszcze przedtem miał ochotę zabić własnego ojca, a teraz? Poczuł się jakby stracił całą świadomość i ostatnie chęci do życia. Świat się dla niego zatrzymał...już dawno. Jeszcze wtedy kiedy jego matka zmarła. Gdyby mogła to teraz zobaczyć. Serce by jej pękło. A może zrobiło już to wtedy kiedy to dziesięć lat temu go po raz pierwszy uderzył? Tego to on już nie jest w stanie wiedzieć. Ale... pewnie niedługo się dowie.

- Tato...- wypowiedział cicho czując gule w gardle. - Nie...ty już nie jesteś moim ojcem.- poczuł, że jego policzki stają się mokre. - Nigdy nim nie byłeś!- zaczął się dławić łzami, które już leciały jak z kranu. - Proszę, zabij mnie. Mam już kuźwa na wszystko wywalone. A ty? Będziesz gnił w więzieniu za zabójstwo własnego, byłego syna.

- Zamknij się dzieciaku!- krzyknął szarpiąc go niczym jakąś pluszową lalkę.

- Puść go natychmiast!- usłyszał głos jednego z policjantów. - Albo strzelę!

- Ty puszczaj pistolet.- warknął przykładając sztylet do szyi Nagumo. - To jest rozkaz.

Pracownikowi policji nie zostało nic innego. Musiał puścić broń. Nie może pozwolić umrzeć ani jednej osobie. Nikt nie może pozwolić. Puścił ją. Ale potem pożałował tego co zrobił. Hideo wymierzył ostrze w jeden, najważniejszy punkt. W klatkę piersiową. W jednej chwili wszystko się zatrzymało. Każde zdarzenie się spowolniło. Szybki ruch policji, sztylet wymierzony w syna, a nawet jego wzrok w oczy ojca przepełnione chęcią zemsty na każdym. Nie miał dla niego litości. Nie miał dla nikogo.

Nagumo zamknął oczy czekając na ból, ale jedyne co było to szarpnięcie i bolesny upadek na ziemię. Otworzył oczy. Zobaczył swojego ojca leżącego w kałuży krwi, a obok niego...

- SUZUNO!!!

____________________

Wiem, mega krótkie, ale no ten. Nie chciało mi się nic rozpisywać i tak lepsze to niż 100 słów. xD

...

Tak więc teraz został już tylko epilog i no...ten. Jestem ciekawa ile osób będzie chciało mnie zabić