Bezsenność - M.C

Trzy - szkoła cz.2

Obudziłam się u szkolnej pielęgniarki. Była to drobna, miła kobieta, która swoim uśmiechem może pozbawić cie bólu głowy. Nie dziwie się, że została pielęgniarką. Myślę, że jest to jej powołanie i że świetnie się spisuje w tym co robi.
Rozejrzałam się do okoła. Obok mnie siedziała Darcy, która na widok mojej pobudki szeroko się usmiechnęła.
- Królewna się obudziła.
Zaśmiałam się na komentarz przyjaciółki, bo słyszę go nie po raz pierwszy. Gdy zdażyło mi się zemdleć w szkole to Darcy zawsze była przy mnie. Zdziwiłabym się, gdyby tym razem było inaczej.
- Jak się czujesz Ruby? - pielęgniarka znała już moje imię na pamięć. W końcu byłam jej stałą klijentką o ile mogę tak powiedzieć.
- Już lepiej, dziękuje.
- Wygladasz strasznie mizernie. Czy ty się w ogóle wysypiasz? - trafiła w sedno, bo ja się wcale nie wysypiałam. Ja nie potrafiłam.
- Tak, ale ostatnio miewam sporo koszmarów. To pewnie przez to. - znowu skłamałam. Gdyby dowiedzieli się, że mam jakiś problem posłaliby mnie do psychologa, a ja tego nie chcę. Nawet jeśli miałby mi pomóc.
- Pewnie tak. Może lepiej jeśli zwolnię cię do domu. Co o tym myślisz? - chętnie z tego skorzystam. Mam dość szkoły, nawet jeśli dzisiaj jest dopiero poniedziałek.
- Dobrze, zadzwonię po mamę. - czarnowłosa kobieta przytaknęła i zaczęła wpisywać coś do mojej karty.
Pożegnałam się z przyjaciółką i czekałam na mamę. Minęło już 10 minut, gdzie ona jest? Nie odbierała telefonu. Na szczęście po chwili zauważyłam czarne Mitsubishi z moją matką za kierownicą. Wsiadłam do auta, w którym było gorąco przez ogrzewanie, co bardzo kontrastowało z listopadową pogodą. Od razu przeszedł mnie dreszcz. Ale ja kocham dreszcze, to one choć trochę pobudzają mnie, gdy już nie mam siły.
- Coś mi wyskoczyło, masz ochotę na zakupy? - zapytała, gdy usiadłam, a plecak rzuciłam na tylnie siedzenie.
Uwielbiałam zakupy, ale jednocześnie ich nienawidziłam. Dlaczego? Bo od razu robiło mi się słabo.