Teşekkür

688 267 251
                                    


(**Multide Damla**)
Keyifli okumalar ❤️





(**Multide Damla**)Keyifli okumalar ❤️

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.



3.Bölüm Teşekkür :
BAZI İNSANLAR BAZI KOKULARI , BAZI KOKULAR BAZI İNSANLARI HATIRLATIYOR.



Ekin'den devam;

Verecek bir cevabım yoktu. Onu sakinleştirmem gerekiyordu belki, ama bunu yapmak istemiyordum. Gözyaşları acılarını unutursun istiyordum.
Bu küçük kız bana lazımdı. Onunla ilgili güzel planlarım vardı. Ama ilk önce bana güvenmesi için elimden gelen her şeyi yapacağım ve sonra benim istediğim gibi devam edecek.

"Acılar kalbe zarar verir, acıları kalpten ancak ağlamak temizler," bana boş bakan gözlerini üstümden ayırıp yürümeye başladı.

O çok farklı bir kızdı, tuhaftı. Bu gün doğum günüydü o ise eğlenmek yerine burda ağlıyordu. Nedenini merak etmiyordum, ağlaması umrumda bile değildi. İlk kez içki içtiği ilk kez bara geldiği gözlerinin şaşkınlığından belliydi, anlamıştım.

Çok güzeldi, bu gün daha da güzel olmuştu. Giydiği mini elbise kusursuz bacaklarını ortaya çıkarmıştı. Kafamdaki fiziksel profili tamamlıyordu, Bu küçük kız Arazı kendine aşık edebilir miydi? Bunun için biraz daha zaman lazım, ona biraz daha yakınlaşmam gerekiyor.

"Artık gidelim mi?"

"Sen git ben gelirim."

Deren'den devam;

Kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Sadece yürümek sabaha kadar yürümek.
Fakat yolları seçemiyordum sanki yollar ayağımın altından kayıyordu, galiba sarhoş oldum, midemde bulanıyordu. Aniden kucaklanmamla neye uğradığımı şaşırdım. Burun deliklerime sızan tarçın kokusu gözlerimş kapatma isteği uyandırıyordu.
Bacaklarıma inen yağmur damlaları bir kormuş gibi yakıyordu tenimi , titremeye başladım, üşüyordum. Bacağımın üstüne örtülen deri mont azda olsa üşümemi engelledi.

Bir şey noksandı, fakat bu neydi? evden çıktıktan sonra bir şey unuttuğunu fark ederek duraklayan, fakat unuttuğunun ne olduğunu bir türlü bulamayarak hafızasını ve ceplerini araştıran, nihayet, ümidini kesince, aklı geride, ileri gitmek istemeyen adımlarla yoluna devam eden bir insan gibi hissediyorum.

Gözlerim kapalı bir şekilde esnedim, hala midem bulanıyordu. Yüz üstü uyumuştum düne dair son hatırladığım tek şey sahildeki küçük kızdı.

Yatağım tuhaf kokuyordu, değişik bir koku, ama benim yatağımın kokusu değildi bu. Gözlerimi açtım usulca ve sırt üstü döndüm. Burası benim odam değildi. Bu kokudan benim yatağımın kokusu değil . Yataktan hızlıca kalkıp aynanın karşısına geçtim. Üstümde bir adet beyaz erkek tişörtü vardı ve bana mini elbise gibi duruyordu.

Nerede olduğumu anlamak için . Sessiz adımlarla, parmak uçlarıma basarak yürümeye başladım. Belkide kaçırıldı. Bu sırada evi incelemeyide ihmal etmedim, Çok lüks bir evdi. Tablolardan, kapılardan tut avizelere kadar hepsi muhteşemdi, aslında ev demeye bin şahit lazım, benim evimin yanında saray kalırdı burası. Benim bildiğim evler iki artı bir olurdu.

TENİMDEKİ İMZA 🦋(DÜZENLENİYOR) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin