Son umut

Kayıp

Arkamı döndüğümde sarışın oğlanı görmüştüm. Bana doğru gelip yanıma oturdu. Elindeki poşeti yere koyup içini açtı.

"Sen de ye tamam mı?"

Ona doğru baktığımda kekleri yediğini gördüm. Yanında su falan da yoktu. Elimdeki bira şişesini ona doğru uzattım. Gülümseyip aldı ve biraz içip aramıza koydu.

"Adım Rakan. Uzun zamandır bir Vastayalı görmemiştim. Seni ilk girdiğinde fark etmiştim. Sahi bizim kabiledeki herkes ölmemiş miydi?"

Poşetten aldığım keki yemeyi bırakıp söze başladım.

"O günün sabahında ben evden çıktığımda herkes ölmüştü. Ölenler arasında ailemi bulamadım. Zaten o sırada o siyah adamlar beni fark etti."

Anladığını belirten sesler çıkarttı. Sonrasında o da kendi gününü anlattı. Ailesi gözleri önünde ele geçirilmişti. Gözlerindeki siyahlığı gördüğünü anlatırken Rakan'ın gözleri dolmuştu. Kendime engel olamayıp ona sarıldım. Bir süre omzumda ağlamasını beklemiştim. Sakinleştiğinde de ellerimle gözlerini silip gülümsedim.

"Benim de ikinci babam ele geçirildi. Onları beraber bulmaya ne dersin Rakan? Ah bu arada adım Xayah. Tanıştığıma memnun oldum."

Elimi uzattığımda gülümseyerek elimi tuttu. Daha sonra ayağa kalktık Rakan önüme geçip onu takip etmemi ve ormanın biraz içinde evi olduğunu söyledi. Beraber biraz yürüdükten sonra küçük bir eve vardık. İçeri girdikten sonra Rakan ışıkları açtı. Aslında pekte küçük sayılmazmış. Bizim evin biraz daha küçüğü sadece. Beni bir odaya götürüp bana odayı gösterdi.

"Bu oda benim aslında ama burada kalabilirsin. Ben salonda yatarım. Eğer duş almak istersen hemen şu kapının ardında duş var."

Başımla onayladıktan sonra birbirimize iyi geceler dileyip ayrılmıştık. Hızlıca duşa girdikten sonra elbisemi dürüp bir kenara koymuştum. Çamaşırlarımı giydikten sonra dolabına doğru ilerledim. Biraz kıyafetini alsam sorun olmazdı bence? Fakat sorun olan şuydu ki dolapta üst bulamıyordum. Bulduğum altlar da zaten bana olmayacak kadar boldu. Çekmecelerde belki bulurum düşüncesi ile açtığımda utancımdan çığlık atıp çekmeceyi kapattım. Beş saniye sonrasında ise kapıyı telaşla açan bir Rakan ve yerde üstü olmayan ben. Rakan beni gördüğü an başını farklı bir yöne çevirmişti. Ben de üstüme örtüyü aldıktan sonra bakabileceğini söylemiştim.

"Dolapta üst arıyordum kendime biliyorum hatalıyım ama soracaktım! İşte sonra çekmeceyi açtım.."

Cümlemin sonuna doğru suratım kızarıyordu. Rakan ise dolabı tekrar açıp üst raftakileri gösterdi bana. Tanrım benim boyum oraya yetiyor mu da öylece gösteriyorsun! Sonra oradan bir tişört alıp bana uzattı. Teşekkür ettim ve odadan çıkmasını izledim. Çok utanmıştım.. örtüyü yatağa geri bırakıp bana verdiği üstü giyindim. Duvara koyulmuş boy aynasından baktığımda fena görünmediğini düşündüm. Tamam dizime kadar gelmiyordu klişelerde olduğu gibi ama bunu giyerdim. Sonuçta o çocuk demin benim ne hallerimi gördü.

Yatağa uzanıp derin bir nefes aldım. Daha sonra yüzümü yastığa doğru döndüm. Yastıktaki koku çok hoştu. Koku beni büyülemiş gibiydi. Yatakta biraz dönmeye başladım. Koku giderek çoğalıyordu. En sonunda odadan çıkıp salona gittim. Televizyon izleyen Rakan'a baygın gözlerle yaklaşıp yakınına oturdum.

"Yatağındaki koku ne? Beni çok garip hissettiriyor."

Rakan şaşırarak bana bakmıştı.

"Umm şey yatak için özel bir koku kullanmıyorum? Yani en son ben yattım orada."

Ona yaklaştıkça koku daha fazla artıyordu. Aklımı kaçıracak gibi hissediyordum.

"Sensin.. Senin kokun beni garip hissettiriyor."

"H-hey Xayah yapma dur."

Rakan beni geriye itip omuzlarımdan tuttu. Daha sonrasında ise beni nazikçe yatırdı ve sarıldı. Sonrasında ise bilincim kapanmıştı.