The Possessive Ice King (Dropped)

Chapter 27 TPIK

Celestine's POV

Lakad takbo lang kaming dalawa pababa ng staircase. Hanggang dito ay madidinig mo pa din ang sigawan at putukan ng baril sa di kalayuan. Humahangos ako habang sinusundan si Akira. Please god let us get out of here safe.

Nakarating kami sa hallway ng biglang namatay ang ilaw. Napatigil sa pagtakbo dahil hindi ako makakita.

"A-Akira?" Tawag ko ng wala akong makita. Hindi ito sumagot pati ang mga yapak nya ay di ko na madinig.

"A-Akira?" Mangiyak ngiyak na tawag kong muli. Hindi pa din ito sumagot kaya napagdesisyunan kong magpatuloy sa paglakad kahit wala akong makita.

Shing

"Aaaachk!"

Blag

Bang

Samut saring tunog ang naririnig ko mula sa dilim.

Bang

Bang

Rinig kong putok ng baril. Di ko na napigilang mapaiyak sa sobrang takot at napaupo sa sahig habang tinatakpan ng mga kamay ang aking tenga.

Akira asan ka na ba? He promised and ensured my safety but he is nowhere to be found.

"Aaaah!"

Di ko alam kung ano ang nangyayare sa paligid ko. I don't know if Akira is being involved again. But God please let him be safe.

Ilang minuto pang nagpatuloy ang gulo sa dilim. I can even smell the gunshots and the metallic smell of blood.

Maya-maya pa ay natigil ang ingay. Biglang nanumbalik ang ilaw as my vision adjusting itself. I can see a figure of a man in grey suit, that's Akira. Standing in a bloody hell with a gun on his left hand and facing his back on me. Hindi ko alam kung nasaktan ba ito o ano kasi di ko makita ang mukha nya.

"Akira!" Iyak na sigaw ko at tumayo upang tumakbo sa kinaroroonan niya. He got me worried sick. I thought I'm gonna leave this place dead or alive and without him.

Natigil ako ng blankong humarap ito sa akin ang pointed his gun on me.

Bang

"Kyaaaaah!" Sigaw ko ng marinig ang malakas na putok ng baril at sya namang napahilata ang taong naka itim sa likuran ko hawak ang ang long wide blade. Nakasuot ito ng kulay itim ay nakatabon ang mukha. He looks like that actual assassin in the movies.

Nanginginig ang tuhod kong napaluhod sa sahig. I really thought that he is going to shot me dead.

"We have to keep moving if you wanna go out alive." He said at sapilitang hinigit ako. Habang naglalakad kami ay may iilang mga taong nakaitim din gaya nung isa kanina ang nakhilata sa sahig bathing with their own blood.

Did he just annihilated all these people by just himself? He doesn't even have scratched on him, just a trace of red from a splurt of blood.

Ilang segundo pa at nakarating kami sa parking lot. Binuksan niya ang pinto ng kotse nya tyaka ako sinakay.

Tahimik lang ako buong byahe. I never dared to ask him questions nor look at his eyes. Hindi ko din naman alam kung ano sasabihin ko, kung saan ako magsimulang tanungin sya. Like always tahimik din siya hanggang sa nakarating kami sa bahay nya.

Pumarada ang sasakyan sa harap ng bahay ay pinagbuksan kami ng mga tauhan nya na nakilala ko na din. Sila Yuu and Lui, they have few minor injuries sa mukha at ganun din si Riku na kakalabas lang. Siya yung butler/right hand ni Akira.

"What happened to your faces?" Tanong ko. Don't tell me they were there? Nagtinginan ang mga ito at hindi makatingin ng diretso kay Akira na para bang humihingi sila ng permiso na magsalita.