❤NEVER ENDING LOVE❤ [Completed] [Rewriting]

Chapter 43

(Jeonha’s pov)❤

“Gunbuin mama කුටිය තුල නැහැ...”
“කුමක්ද..?”
Seokjin hyungnim මෙන්ම මා හටද එකවරම කෑ ගැසුනා.

“Gunbuin mama පිටතට ගොස් ඇති ද කියා සොයා බැලුව ද..?”
මා එසේ ඇසුවේ ඉක්මන් පිළිතුරක් බලාපොරොත්තුවෙන්.

“මා කුටියේ සිට පිටතට පැමිණියේ එතුමියට ජලය රැගෙන යාමට... එහෙත් මා නැවත කුටියට යන විට එතුමිය....”
පාලිකා Min සියල්ල පවසා අවසන් වීමටත් ප්‍රථම මා gunbuin ගේ කුටිය දෙසට දිව ගියා. මා එහි යන විටත් සෙබලුන් හා පාලිකාවන් ඇයව සොයමින් සිටියා.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Taehee’s pov)❤

මට සිහි පැමිණෙන විට මා සිටියේ මඩුවක් වැනි ස්ථානයක. අපහසුවෙන් දෑස් විවර කර මා නැඟිට සිටීමට අසාර්ථක උත්සහයක යෙදෙමින් සිටියේ. මා හට දැනුනු ආකාරයෙන් මාගේ මුලු සිරුරම අප්‍රාණික වී ඇති බවයි මා හට දැනුනේ.

නැඟට සිටීමට නොහැකි තැන මා මට හැකි උපරිම ශබ්දයෙන් උපකාර ඉල්ලා සිටියේ කාට හෝ ඇසේවි යන බලාපොරොත්තුවෙන්. මා බලාපොරොත්තු වූ ආකාරයෙන්ම මගේ ශබ්දය ඇසී අයෙක් පැමිණියා. මා ඔහු දෙස බැලුවේ උපකාරයක් බලාපොරොත්තුවෙන් වුවත් තවත් මොහොතකින් මා හට වැටහුණා මා හට එලෙස පහසුවෙන් ගැලවී යාමට නොහැකි බව.

“මා සිතුවේ නැහැනේ ඔබතුමිය මෙතරම් දුර්වල ඇතැයි කියා... මා බියෙන් සිටියේ ඔබතුමිය අවදි නොවේවි කියා gunbuin mama... ඔබතුමිය දෙදිනක්ම සිහිසුන්ව සිටියානේ...”
යුධ අමාත්‍ය Kang මහ හඬින් සිනාසෙමින් පැවසුවා.

“කුමක් ද ඔබට අවශ්‍ය..”
මා එසේ පැවසුවේ නැඟී සිටීමට උත්සාහ දරමින්.

“මා හට නම් ඔබතුමියගෙන් කිසිවක් අවශ්‍ය නැහැ... එහෙත් මගේ දියණියට නම් ඔබතුමියගෙන් යමක් අවශ්‍ය ලු... මා සිතනවා ඔබතුමිය ඇයට උපකාර කරාවි කියා...”
ඔහු එසේ පැවසුවේ දරුණු සිනහවක් ද සමඟ පිටවීමට සූදානම් වෙමින්.

“Ah... ඔබලා කුමක්ද සිදු කරන්නේ..? Gunbuin mama ට නැඟී සිටීමට උපකාර කරන්න... එතුමිය අපහසුවෙන් සිටිනවා ඇත්තේ...”
ඔහු පැවසූ සෑම දෙයක්ම පැවසුවේ මා හට සිනහ වෙමින්. ඔහුගේ සිනහව මා කෝපයට පත් කරනු ලැබුවා...