Lab partners - bxb (Dutch translation)

Vriendje?

Waarschuwing: dit hoofdsruk bevat geweld. Ik spoil hier misschien al een deel van het hoofdstuk mee, maar ik weet dat er mensen zijn die dit liever niet lezen. Ergens in dit hoofdstuk staat '***', vanaf daar gaat het verhaal weer verder.

"Wat is er, idioot?" grijnsde Morgan toen hij samen met Nate me heen en weer aan het duwen was alsof ik een of andere pop was. "Is je vriendje niet hier om je te beschermen?"
Vriendje? Waar haalde hij dat vandaan?

Mevrouw Dailey had Jordan bij zich geroepen om hem bijles te geven over alles dat hij gemist had in het begin van het jaar. Niet dat hij dat nodig had, hij wist perfect wat hij deed in de lessen chemie. Hij was echt gek op wetenschap.

Cole trok mijn rugzak van mijn schouders en opende hem. Daarna begon hij met al mijn notities uit te halen en alles over de vloer uit te schudden. Ondertussen greep Morgan me bij mijn shirt om me dan tegen de kluisjes te rammen. Ik kreunde toen ik een intense pijn aan mijn achterhoofd voelde.
"Is dat het geluid dat je maakt voor je vriendje, fag?"

Wacht, wat?

"Ik ben niet gay," zei ik al stikkend.
Morgan trok me weer vooruit en duwde me daarna opnieuw tegen de kluisjes.
"Ben je zo'n fag die nog niet uit de kast gekomen is?" grinnikte Nate.

Hij boorde zijn vuist hard in mijn buik.
"Ik ben niet gay," herhaalde ik mezelf.
Deze stomkoppen begonnen echt op mijn zenuwen te werken. Hoezo dachten ze zelfs dat Jordan en ik... Op die manier samen waren. Ik viel niet eens op jongens.

"Waarom gooien we dit faggot afval niet waar het hoort?" vroeg Cole aan zijn vrienden.
Ik had een heel slecht gevoel bij de grijns die nu op zijn gezicht stond.

Morgan trok me weer vooruit bij mijn shirt. Ik probeerde tegen te stribbelen terwijl hij en de anderen me door de gangen naar buiten sleurden.
"Jongens," probeerde ik.
In de plaats van hun aandacht te krijgen, bleven ze me gewoon verder duwen.
"Kunnen we dit alsjeblieft op een volwassen manier bespreken?"
"Shut up, fag."
Morgan liet me los, waardoor ik op de harde grond viel. Ik was er redelijk zeker van dat mijn elleboog nu zwaar geschaafd was.

Een harde trap tegen mijn zij bezorgde me opnieuw veel pijn op de plek waar ik geraakt was, maar dat hield hun niet tegen. Vlak daarna volgde er een andere tegen mijn ribben, mijn rug en tegen de gevoelige huid aan mijn buik. Eentje ervan durfde zelfs zo ver te gaan om tegen mijn hoofd een schop te geven. Het zorgde ervoor dat mijn zicht troebel werd.

Ik voelde hoe ik werd opgetild, maar slaagde er niet in om meer te zien dan het troebele beeld van een container in de verte.
"Hoe origineel," snoof ik.
Meteen kreeg ik er spijt van, want Morgan liet me terug vallen. Zijn vuist raakte mijn kaak weer en ik voelde hoe mijn hoofdpijn erger bleef worden.
"Wil je dat nog eens herhalen, fag?" dreigde Morgan.
Ik snoof opnieuw, niet meer in staat om mijn sarcasme nog in te houden na die trap tegen mijn hoofd.
"Mijn christelijke grootmoeder kan met betere beledigingen geven dan jij."

Dat was een leugen. Mijn grootmoeder was Lutheraans, maar ze was wel degelijk zo gek. Elke keer dat ze langskwam voor een verrassingsbezoek, wou ik niets liever dan me verstoppen.

Morgans gezicht werd rood van woede. Het laatste dat ik zag voordat ik het bewustzijn verloor, was een vuist die recht op mijn gezicht afkwam.

***

Een scherp geluid liet me opschrikken. Langzaam opende ik mijn oogleden, die verschrikkelijk zwaar aanvoelden. Meteen overviel me een gevoel, alsof ik was overreden door een vrachtwagen en daarna een bad had genomen in zuur.