Lab partners - bxb (Dutch translation)

Overtuig me

"Elliot?" vroeg Jordan bezorgd, terwijl hij naar de bank waar ik op zat wandelde.

Ik had niet gedacht dat hij zou komen.

Maar hij was er, zo vriendelijk en lief en bezorgd als altijd.

Ik dacht dat ik er klaar voor was om hem terug te zien, maar toen ik naar hem keek, besefte ik dat ik doodsbang was.

Voor wat, dat kon ik niet zeggen.

"I-ik heb hulp nodig met chemie," loog ik, paniek overviel me.

"Oh," klonk het teleurgestelde antwoord. Mijn hart brak bij de toon in zijn stem. "Wel? Waar is het?"

Dammit.

"Euhm... Ik heb het niet meegebracht."
Ik besefte de fout in mijn leugen te laat.

"Oh." Hij stak zijn handen in zijn zakken. "Wil je dat ik weer ga, dan?"

"Nee," bracht ik veel te snel uit.
Ik kuchte even, hoopte dat mijn stem weer normaal klonk en ging verder.
"Nee, kunnen we... Kunnen we gewoon wandelen? Daar ergens? Volgens mij was er een pad."

Smooth, Eli.

"Uhm, ja..." Jordans stem klonk verward en hij keek even naar de grond. "Natuurlijk."

Ik stond snel op, stak mijn handen in mijn zakken en begon te wandelen. Ik wist dat hij me zou volgen. Enkele seconden later wandelde hij vlak naast me, waardoor onze armen elkaar af en toe aanraakten.

Het was duidelijk dat het herfst was. Er waren niet veel bladeren meer aan de bomen en de dagen werden korter en kouder.

Niet dat het koud voelde. Niet met Jordan naast me.

"Ik ben hier nog nooit geweest," merkte Jordan plots op. We waren in het midden van het bos, compleet omringd door bomen. Om een of andere reden voelde het veilig aan om op een niet zo open plaats te zijn.

En tegelijkertijd beangstigde het me.

"Ja, het is wel mooi hier," probeerde ik. Het leek plots zo ingewikkeld om een conversatie te starten. Dit was een veilig onderwerp. Dit moest lukken.

"Het is prachtig," verbeterde hij me. Zijn ogen gleden langs wat overbleef van de oranje en gele bladeren aan de takken.

"Ja..." Ik keek ook rond me en nam het uitzicht in me op. Wanneer mijn ogen zich terug richtten op de jongen naast me, zag ik dat hij zijn blik al op mij gericht had. Onmiddellijk voelde in het bloed naar mijn wangen stijgen.

Een grijns verscheen om zijn lippen en hij duwde zacht tegen mijn schouder.
"Je bent schattig als je bloost."

Mijn wangen werden er alleen maar roder door, dus ik verborg ze snel in mijn jas.

"Elliot," grinnikte Jordan.
Hij greep mijn polsen en trok ze weg van mijn gezicht. Hij liet ze niet meer los. Ik voelde mijn ademhaling versnellen toen hij me bleef aankijken.

"S-sorry," zei ik, ook al wist ik niet waarvoor ik me verontschuldigde. Ik slaagde er niet in hem langer aan te kijken door zijn intense blik, dus focuste ik me op de rand van zijn shirt.

Het was navy blauw, wat het kleur van zijn ogen nog meer naar voor bracht. Het zag er ook zacht uit. Ik moest mezelf inhouden het aan te raken.

"Waarom zijn we hier, Eli?" vroeg Jordan zacht.
De woorden haalden me uit mijn trance en ik struikelde meteen weer over mijn woorden.

"Ik... Euh... Wel... Ik wou..."

"Eli," lachte hij zacht.
Hij tilde voorzichtig mijn kin op, zodat ik niet anders kon dan hem aankijken.
"Haal even diep adem en vertel het me."

Ik stopte met stotteren en keek in zijn Carribisch blauwe ogen. Ze glansden en zaten vol leven. Ik wou dat ik zo'n ogen had. Mijne zagen eruit als dertig jaar oude munten met een zwarte stip in het midden. Het leek wel alsof ik de hele wereld kon zien in zijn ogen.

In die ogen kijkend, maakte ik mijn beslissing.

Met een zachte stem, niet eens zeker dat hij het kon horen, bracht ik twee woorden uit die alles zouden veranderen.

"Overtuig me."

Jordan hoefde dat geen twee keer te horen. Nog voordat de woorden mijn lippen hadden verlaten, drukte hij zijn lippen op die van mij. Hij liet een arm rond mijn middel glijden en trok me tegen zijn borstkas aan. Met zijn andere hand streek hij een haarlok achter mijn oor en liet zijn hand toen liggen op mijn wang.

Het zorgde ervoor dat ik door heel mijn lijf kroebels kon voelen.

Zijn lippen bewogen perfect op die van mij. Voorzichtig beet hij op mijn onderlip.

Volgens mij verraste ik ons beiden toen ik mijn vingers begroef in zijn vederzachte haren en hem terugkuste.

Ergens in mijn achterhoofd wist ik dat ik me beschaamd zou moeten voelen omdat ik hier geen ervaring mee had, maar dat kon me toen niet veel schelen. Ik kon alleen maar denken aan deze jongen en aan wat hij met me deed.

Ik voelde zijn tong tegen mijn onderlip. Pas wanneer ik zijn handen op mijn kont voelde, besefte ik dat hij verder wou gaan dan gewoon zoenen.

Jordan gebruikte zijn tong om mijn mond te verkennen. Het was een vreemd, nieuw gevoel voor me, maar het was pure opwinding.

Een zachte kreun weerklonk zonder mijn toestemming en gleed voorbij onze vechtende tongen. Ik voelde mijn wangen rood worden, maar Jordan zag dit als een aanmoediging.

Hij trok me extreem dichtbij, ik kreunde weer toen onze kleine vrienden contact maakten. Deze keer maakte Jordan ook een geluid, dat matchte met dat van mij.

Ik liet mijn vuist glijden over de zachte stof van zijn shirt, terwijl hij het contact tussen onze lippen verbrak en kusjes plaatste op mijn wang, kaak en nek.

Bij twee plaatsen krulden mijn tenen van het contact. Recht onder mijn oor en waar mijn nek overging in mijn schouder. Hij besteedde veel aandacht aan beide. Ik haalde zwaar adem. Het leek wel alsof ik een marathon had gelopen en nu buiten adem was. Hij bewoog zijn mond terug naar boven via mijn nek en plantte een laatste kus op mijn lippen. Ik wist gewoon dat hij hetzelfde voelde.

"Hoe deed ik het?" vroeg hij. Zijn voorhoofd rustte tegen dat van mij en hij ademde zwaar.

Ik kon maar op één woord komen.

"Fuck."

(13 maart 2020)

Updates zullen normaal gezien nog steeds 1x per week doorgaan, maar ik kan niets beloven. Momenteel heb ik het heel druk omwille van de situatie in heel Europa.

Even wat goed nieuws:

OminouslyAnonymous, wie dit boek eigenlijk schreef, heeft Lab Partners gepubliceerd! (Congratulations! I'm happy for you that you got this opportunity!)

Meer info om het boek te kopen is terug te vinden op haar account.

Het is een echte aanrader. In de originele versie heeft dit boek net dat tikkeltje meer magie. ;)

Stay safe ❤️

- Alexa