Lab partners - bxb (Dutch translation)

Kusje om het beter te maken?

"Fuck, dat doet pijn!" schreeuwde ik toen Jordan tegen de rug van mijn neus porde.

Nadat we mijn rugzak hadden opgehaald, waren we naar mijn huis gereden. Gelukkig was er niemand thuis, zodat Jordan me in alle rust kon verzorgen. Ik zat op de rand van de wastafel, terwijl hij de schade probeerde in te schatten.

"Sorry," mompelde hij.
Hij gaf me een nat washandje aan, zodat ik het bloed van boven mijn lip kon afwassen. Voorzichtig deed ik dat en legde het washandje aan de kant. Met een blik vol medelijden keek hij me aan.
"Ik vrees dat het gebroken is..."

"Mijn neus of mijn waardigheid?" vroeg ik nonchalant.

"Je neus," grinnikte Jordan zachtjes, maar zijn blik veranderde niet.
"Waarom kijk je zo naar me?" vroeg ik, hem verdacht aankijkend.

Hij krabde aan zijn nek en keek me verontschuldigdend aan.
"Ik moet hem terug recht zetten..."

Mijn ogen gingen meteen wijder staan bij het idee van nog meer pijn. Ik gleed van de wastafel en zette enkele stappen weg van hem.
"Geen sprake van!"
Ik keek hem waarschuwend aan toen hij dichterbij probeerde te komen.

"Eli," zei hij ongeduldig.
"Nee, enkel iemand professioneel mag aan mijn neus komen. Ik zweer je Jordan, raak me aan en ik vermoord je."

"Ik heb het al vaker gedaan, ik weet wat ik doe," probeerde hij.

"Nee."

"Eli-"

"Nee."

"Dan zul je aan je ouders moeten uitleggen hoe het komt dat je neus gebroken is," besloot hij triomfantelijk.
Ik fronste en besloot om na te denken over zijn standpunt. Na even alles overwogen te hebben, fronste ik en ging wat dichterbij staan.

"Goed."

Jordan kwam dichter en plaatste voorzichtig zijn duimen aan beide kanten van mijn neus.
"Op drie," zei hij zonder ons oogcontact te verbreken.
Ik greep zijn polsen vast om hem te stoppen en keek hem opnieuw fronsend aan.
"Als je aan dat stomme, valse tellen doet vermoord ik je."
"Welk stomme, valse tellen?" vroeg hij onschuldig.
"Je weet wel, dat ding waarbij ze tot twee tellen en-"

KRAK.

Pijn. Een onbeschrijflijke, brandende pijn was over mijn hele gezicht te voelen en ik trok mezelf los uit Jordans grip. Ik sloot mijn handen om mijn neus en een recordaantal vloekwoorden dat in één adem gezegd kan worden, verliet mijn mond.

"Dat is al een stuk beter," grinnikte Jordan zachtjes.
Hij nam plaats naast me.
"Ik haat je," siste ik.
Ik gaf hem een stomp op zijn borstkas.
"Kusje om het beter te maken?" antwoorde hij op een toontje, alsof hij het tegen een klein kind had.

"Fuck off, Jordan."
Ik stond op en nam terug wat afstand en draaide me om zodat ik mijn spiegelbeeld kon zien. Voorzichtig raakte ik mijn neus aan, die nu nog gevoeliger was dan daarnet. Jordans spiegelbeeld verscheen naast dat van mij.
"Je zal daar best wat ijs op leggen," zei hij.
"No shit, sherlock," antwoordde ik sarcastisch, zonder hem zelfs maar aan te kijken.

Na die kleine stunt verdiende hij het niet om aandacht te krijgen.
"Hoe gaat het met je kneuzingen?"
"Alsof er een vrachtwagen is over gereden," bromde ik.

Ik haalde een pijnstiller uit het kastje naast de spiegel en slikte hem door zonder water.
"Het spijt me..." hoorde ik Jordan mompelen.
Hij had zijn handen in zijn zakken gestoken en keek naar zijn schoenen.
"Wat spijt er je?"

"Alles. Echt gewoon alles. Het is mijn schuld dat ze je in elkaar geslagen hebben..." zuchtte hij triest.

"Dat is niet waar," sprak ik hem meteen tegen. "Het is de schuld van Morgan, Nate en Cole. Zij zijn die idioten die steeds vooroordelen hebben en zichzelf niet onder controle kunnen houden. Trouwens, ze deden dit soort dingen al van voordat je bij ons op school zat."

"Maar het werd erger toen ze dachten dat je gay was."

"En wie zijn zij om daarover te oordelen? Zelfs als het waar was, heeft iedereen niet het recht om te houden van wie ze willen? Waarom zouden zij mogen beslissen wat goed en fout is? Het zijn gewoon een stel idioten die vooroordelen hebben zonder zelfs maar één echte reden ervoor te kunnen bedenken."

Jordan keek me weer aan met die Carribisch groenblauwe ogen van hem.
"Denk je dat echt?"
"Ja, maar dat maakt niks uit. Ik val niet op jongens en jij ook niet, dus-"

Ik werd onderbroken door warme lippen op die van mij. Ze waren zacht, maar tegelijk ook stevig, en het leek wel alsof ze perfect pasten op die van mij. Mijn ogen sloten zich en ik voelde hoe mijn hart enkele slagen misten door het gelukzalige gevoel dat door heel mijn lichaam ging.

Ik gromde bijna, maar toen een arm rond mijn middel gleed, schoten mijn hersenen terug in actie.

Oh my god. Ik ben een jongen aan het kussen.

En niet zomaar een jongen.

Jordan freaking Hughes is me aan het kussen!

Wat gebeurt er?

In paniek opende ik mijn ogen en duwde zijn borstkas van me weg. Onze lippen werden gescheiden en een koud gevoel overviel me.

Met wijde ogen staarde ik hem aan. Een klein glimlachje sierde zijn lippen en hij stak zijn handen terug in zijn broekzakken. Hij was me niet echt aan het aankijken toen hij tegen me sprak.
"Ik moet maar eens naar huis gaan. Mijn moeder vraagt zich vast af waar ik blijf. Beterschap, Elliot."

En toen vertrok hij. Ik weet niet hoe lang ik daar bleef staan, starend naar de deur die hij achter zich had gesloten. Minuten gingen voorbij, misschien zelfs uren. Ik kon inmiddels mijn ouders horen beneden.

Het zorgde ervoor dat ik me naar mijn kamer haastte, waar ik onder mijn dekens kroop en staarde naar de bleke, blauwe muur naast me.

Hij kuste me.

Jordan Hughes kuste me.

(23 januari 2020)

They. Finally. Kissed.

➖

Naar wat voor muziek luisteren jullie graag? Mijn voorkeur gaat momenteel uit naar WDW, maar er zijn nog zoveel andere artiesten die ik graag hoor.