Lab partners - bxb (Dutch translation)

Oh God

Hoewel ik me heel erg bewust was van de pijn aan mijn neus, kaak en ribben, was het enige dat ik voelde toen ik me opkrulde in mijn bed een grote leegte. Ik staarde gewoon naar de bleke, blauwe muur, met mijn deken tot onder mijn kin en dacht na over alles wat er gebeurd was.

Ondanks dat ik het niet wou, bleef het moment van de kus zich maar herhalen in mijn hoofd. Het gevoel van zijn lippen op die van mij, de zachtheid die hij gebruikte toen hij voorzichtig op mijn onderlip beet, de manier waarop mijn gedachten stilstonden totdat het te laat was, de manier waarop mijn hart enkele slagen leek te missen. Het klopte gewoon niet.

Ik viel toch niet op jongens? Waarom reageerde ik dan zo?

Ondanks dat, bleef ik maar denken aan die Carribisch blauwe ogen en dat vederzachte, chocoladebruine haar. Ik kon zijn kuiltjes die verschenen als hij lachte voor me zien en de manier waarop zijn ogen oplichtten wanneer het gesprek ging over iets waar hij veel om gaf. Ik kon zijn beschermendheid, vriendelijkheid en bedachtzaamheid voor me zien. Ik kon hem voor me zien.

God, waarom kuste hij me? Ik viel niet op jongens. Ik ben niet gay.

Niet gay, niet gay, niet gay, niet gay.

Ik sloot mijn ogen en herhaalde de twee woorden steeds opnieuw in mijn hoofd. Op een of andere manier, was hij er alweer in geslaagd om mijn gedachten over te nemen. Jordan freaking Hughes.

Waarom kuste hij me? Dacht hij dat ik op jongens viel? Want volgens mij heb ik enkele keren vermeld dat ik dat niet deed. Niet dat ik ooit al een relatie had met een meisje. Ik wist gewoon dat ik niet op jongens viel.

Dat kon toch niet.

Ik had nog nooit op die manier gedacht over een jongen. Het voelde fout. Het was niet wie ik was. Het was misschien hoe Jordan was, maar ik niet.

Ik val niet op jo-

"Elliot, liefje! Het eten is klaar," onderbrak mijn moeders stem mijn gedachten.
Ik knipperde even met mijn ogen en hoopte dat ik er niet al te slaperig uit zag. Ik had geen zin om er nu met iemand over te praten. Ik wou hier gewoon voor altijd blijven liggen, onaangeraakt en ongestoord.
"Elliot? Ben je thuis?"

Ik kon mijn moeders voetstappen horen terwijl ze de trap op kwam. Niet veel later kraakte de deur van mijn kamer open.
"Eli?" fluisterde ze, terwijl haar hoofd vanachter de deur tevoorschijn kwam. Ze moet me hebben opgemerkt onder mijn deken, want enkele seconden later voelde ik het bed naast me indeuken. Ze bleef even stil, maar stak toen haar hand uit om voorzichtig mijn gekwetste wang aan te raken. Ik siste even door de pijn, maar bleef doen alsof ik aan het slapen was.
"Sorry..." fluisterde ze weer.

En dan liet ze me alleen. Ik slaagde er niet in om mijn ogen opnieuw te openen, dus viel ik langzaam in slaap, met blauwgroene ogen en een scheve glimlach in mijn gedachten.

*

Ik werd wakker door enkele zonnestralen die door mijn raam schenen. Ik keek er even naar en besloot toen om naar mijn wekker te kijken. Het was al 10u21 en meteen raakte ik in paniek. Ik werd al zo'n twee uur geleden op school verwacht.

Uit mijn bed vliegend en me naar de deur haastend, kreunde ik door de pijn die het me bezorgde. Daarna bewoog ik trager om naar beneden te gaan.

Voor zover ik kon zien, was het huis leeg. Toen ik stopte in de keuken, merkte ik een briefje op aan de koelkast. Ik wandelde ernaar toe en haalde de magneet weg om het te kunnen lezen.

Eli,

Ik heb je ziek gemeld vandaag. Je zag eruit alsof je wel een dagje rust kon gebruiken.

Zorg ervoor dat je ijs tegen je kaak houdt. Restjes eten van gisteren liggen in de koelkast.

We zijn rond halfzeven thuis. Zorg ervoor dat het huis niet afbrand.

- mama

Zuchtend liet ik het blaadje op de tafel vallen en haalde een ijszak uit de diepvriezer. Ik drukte het tegen mijn kaak en ging aan de keukentafel zitten.

Nu zou ik ten minste Morgan, Nate en Cole een dag niet zien. Of Jordan.

Vooral Jordan.

God, Jordan. Waarom kuste hij me?

Alles was een grote puinhoop nu. Was het altijd al zo? Was hij de hele tijd al homoseksueel en was ik daar gewoon te blind voor?

Ik schrok en viel bijna van mijn stoel toen ik me bedacht wat hij tegen me had gezegd tijdens ons practicum.

Ik zal druppelen als jij draait.

"Oh God. Oh God. Oh God. Oh God," zei ik in één adem terwijl ik mijn vingers door mijn gouden haren haalde.

Het is niet alsof je heel lelijk bent of zo.

Ik begon zwaarder te ademen, mijn paniek nam steeds toe. Hoe kon dit gebeuren. Hoe kon ik dit laten gebeuren? Hoe kon ik dit niet gezien hebben?

Mijn gedachten dwaalden terug af naar de kus. Ik liet het zich steeds opnieuw in mijn hoofd afspelen, voelde een druk op mijn borstkas, mijn kaken die rood werden en mijn...

Een oncomfortabel geluid makend, gleed ik van mijn stoel en vulde een glas met water. Ik dronk het snel op, haalde mijn vingers weer door mijn haar en legde het ijspak terug in de vriezer.

Ik had geen honger. Ik had te veel aan mijn hoofd om honger te hebben. In de plaats van te eten, ging ik terug naar mijn kamer.

Ik krulde mezelf terug op onder mijn dekens, sloot mijn ogen en probeerde opnieuw om te slapen.

Het lukte niet.

Na me zo'n half uur steeds om te draaien in mijn bed, rolde ik naar de kant en nam mijn gsm van mijn nachtkastje.

Zonder dat ik het wou, voelde ik me teleurgesteld toen ik zag dat ik geen berichten had ontvangen.  Ik dacht dat hij op z'n minst zou proberen zich te verontschuldigen. Ik bedoel, wie kust er zomaar een jongen en loopt dan weg alsof er niets gebeurd is?

Ik opende mijn berichten en staarde naar de chat met Jordan. Ik twijfelde echt om hem een bericht te sturen of zelfs te bellen, maar besloot uiteindelijk om dat toch niet te doen.

Het was duidelijk dat we erover moesten praten om alles uit te klaren. Ik moest gewoon kalm blijven en hem vertellen dat ik geen homo ben. Hij zou het begrijpen, toch? Hij zou me niet opnieuw proberen te kussen.

De gedachte alleen al aan hem die mij opnieuw zou kussen, liet mijn hart een sprongetje maken en mijn wangen werden opnieuw enkele tinten roder.

Grommend gooide ik mijn gsm ergens op mijn nachtkastje en trok mijn dekens over mijn hoofd.

Ik was zo hard in de war.

(30 januari 2020)