Lab partners - bxb (Dutch translation)

Hersenschudding

"Oh kom op, meneer Mason," klaagde Cole met zijn armen over zijn borstkas gekruist. "Kan ik geen andere partner krijgen?"
"Nee, Decker. Je zal samen met Elliot in een team zitten en je zal het leuk vinden."
Cole schonk me een moordende blik terwijl de leerkracht wegwandelde om de rest van de klas in groepjes in te delen. Ik voelde hoe ik bleker werd en was dankbaar dat we vandaag op het veld spelen. Nu was er ten minste zacht, groen gras om mijn val te breken.
"Als je ervoor zorgt dat ik eruit zie als een idioot, zal ik je persoonlijk komen vermoorden," beet hij me toe.

Je ziet er al uit als een idioot.

Deze keer was ik slim genoeg om niks te zeggen.

"Ok iedereen," riep meneer Mason van zodra iedereen in groepjes verdeeld was. "Vandaag zullen we toernooien spelen. Het team dat als eerste drie punten heeft, wint."
Ik zuchtte bij het idee dat ik op het veld moest blijven tot dat er drie punten werden gescoord.
"Als eerste, Decker en Goldman tegen Anderson en Hughes!"
Cole en Nate? Nu zou ik zeker sterven.

Cole en Jorden begonnen bij de bal, terwijl ik achteraan het veld bleef staan. Ik probeerde de grijns op Nate's gezicht te negeren. Ik had hier een slecht gevoel over.

Ik vervloekte mezelf toen het spel begon en probeerde om een paar stappen achter Cole te blijven, zodat hij de bal tussen de tegenspelers door kon schieten. Het was niet alsof hij de bal naar mij zou passen, toch?

Zoals verwacht, was Jordan een tamelijk agressieve en bekwame voetbalspeler. Zijn voetenwerk zorgde ervoor dat hij de bal een paar keer van Cole kon stelen, die hem meteen terug stal. Ik besloot om richting de goal te lopen voor als Cole ernaast zou schieten, maar helaas had Nate door wat ik probeerde te doen en liet me struikelen.

De klas grinnikte toen ik op de grond viel, maar blijkbaar had het ervoor gezorgd dat Jordan afgeleid was en Cole een doelpunt kon scoren. Doordat wij al een punt hadden, mocht Nate nu beginnen terwijl Cole hem probeerde te blokkeren. Ik ging dichter bij Jordan staan om eventuele passen tegen te houden en was dus niet verbaasd toen de bal in onze richting vloog.

Jordan ving de bal gemakkelijk en haastte zich naar onze goal, maar ik rende naar voor en slaagde erin de bal af te pakken toen hij de bal te ver voor zich uit schoot. Ik draaide me om en begon naar de andere kant van het veld te lopen. Jordan zat me op de hielen, maar zonder twijfel richtte ik mijn aandacht op de goal. Cole schreeuwde naar me, waarschijnlijk kon hij het niet hebben dat ik wat van zijn aandacht zou stelen en Nate zag eruit alsof hij in staat was om iemand te vermoorden.

"Nice shot," hoorde ik Jordan zeggen toen hij naar de bal toe snelde. Cole ging meteen naar hem toe, keek me aan en keerde toen toch terug om om te verdedigen bij Nate. Fronsend zette ik enkele stappen vooruit.

Jordan grijnsde terwijl hij de bal weg en weer speelde tussen zijn voeten. Hij gaf snel een pas naar zijn teamgenoot. Er was niet genoeg tijd voor mij om het te blokkeren, maar ik deed mijn best om naast hem te blijven lopen. Cole kon al snel de bal weer stelen van Nate en meteen daarna volgde ik Jordan terug naar de andere kant van het veld waar hij nu doelman zou zijn.

Op mijn weg naar daar, viel ik naar voor doordat iets hards me op mijn hoofd raakte. In paniek reikte ik naar het eerste waaraan ik me kon vasthouden, in dit geval dus Jordan, die slechts een paar stappen voor me was.

Ondanks dat ik slechts zijn mouw kon grijpen, draaide hij zich geschrokken om om me te helpen. Cole maakte er gebruik van dat Jordan was afgeleid en kon met gemak een punt scoren. Ik raakte hard de grond en voelde hoe de lucht uit mijn longen werd gezogen, waardoor ik als een spartelende vis op de grond lag, voor de ogen van heel de klas.

Het duurde een paar seconden voordat mijn longen weer normaal leken te werken, waarna ik snel lucht inademde en begon te hoesten.
"Hé, het is goed," probeerde Jordan me gerust te stellen. Hij plaatste zijn hand op mijn rug. "Gewoon rustig ademhalen."

"Wat denk je dat ik aan het doen ben?" hapte ik hem toe, ook al leek het geen effect te hebben op hem. Ik schudde mijn hoofd en kreunde toen een helse pijn me plots overviel. "Aw, mijn hoofd..."
Ik denk dat ik mijn hoofd ook gestoten heb bij het vallen.

Meneer Mason knielde voor me neer en stelde me een paar vragen. Hij liet me zijn vinger volgen met mijn ogen en besloot dat ik naar de verpleegster moest. De kans bestond dat ik een hersenschudding had.

Zou dat niet gewoon de kers op de taart van deze geweldige dag zijn?

"Ik help hem wel," zei Jordan voordat ik hem kon tegenspreken.
"Dank je, Jordan," zei meneer Mason. Hij stond recht en probeerde de klas weer te kalmeren.
"Kom op." Jordan stak zijn hand naar me uit.

Mijn ene hand hield ik op mijn hoofd dat bijna leek te barsten door de pijn, met de andere nam ik zijn hand zodat ik voorzichtig recht kon staan.

Ik had ten minste een punt gescoord.

(28 november 2019)