Ako nalang [Book 1]

C H A P T E R 16 **C H A S I N G P A V E M E N T S**

“SO ETO NA PALA ANG PINAKAMAMAHAL MONG SI PANGET.”

Lance’s POV:

O_____O

Bigla nalang may pwersahang nagbukas ng pinto. Isang pamilyar na boses ang bumungad. Paglingon ko ay tama nga… si Christina na nakapink na dress at nakaboots.

“Anong ginagawa mo dito? Wala ka ding galang noh?” tanong ko kay Christina.

“Why? Wala naman akong ginagawang masama? Dinadalaw ko lang sya. Pinagbabawal ba yun?” sagot ni Christina.

“Wala namang masama. Kaso nakaka-offend ka na… girlfriend ko ang sinasabihan mo ng panget. Wala na nga sya ganan ka pa—” sabi ko kay Christina.

“Kung makapag SUOT din parang may PARTY. Alam mo umalis ka na. Baka kung ano pa magawa ko sayo!” bigla nalang nagsalita si Trish. Tapos tumakbo papalabas ng bahay ni Jas habang umiiyak.

Bigla namang lumapit sakin si Christina at hinawakan ang aking baba. “Ngayong wala na SYA. Lance, sana Ako nalang ulit. Sana maibalik yung dati natin.” Aktong inilalapit na nya ang kanyang mukha sa akin ng bigla kong hawakan ang kanyang braso para pigilan sya. “Hinding hindi ako magiging iyo. Oo, inaamin ko. Minahal kita noon, pero mas pinahahalagahan ko ay ngayon. Siguro kaya hindi naging tayo dahil hindi tayo nakatadhana at may ibang nakatadhana satin. Baka di mo lang sya napapansin. MOVE ON….”

*slap*

Matapos kong magsalita, sinampal nya ako. Mukhang na offend, but I didn’t intended to hurt her feelings. I just want her to be happy at ayaw ko na syang paasahin dahil nag iisa lang ang nasa puso ko. Si Jas. Pagkatapos nyang sampalin ako, natulala sya at parang namumugto ang kanyang mga mata. Umiiyak sya? Ngayon ko lang nakita syang umiiyak. I’m so sorry Christina… I’m not the right man for you.

*dug*

O________O

“H-hey Christina.. tumayo ka! Please wag mo ng pahirapan ang sarili mo.” Bigla nalang kasi syang lumuhod sa harapan ko.

“Lance, I’m begging you… Please love me for the second time. I promise na ibabalik ko ang dating Christinang minahal mo.” Sinasabi nya yun habang higit higit nya yung dulo ng t-shirt ko.

Naaawa na ako sa kanya. Lumuhod ako at niyakap sya for the last time.

“Please Christina, don’t waste your tears crying over someone who doesn’t even deserve to see you smile…”

“L-lance… *sob* “ tiningnan nya ako sa aking mga mata.

Tapos bigla nalang syang kumalas sa pagkakayakap at tumakbo paalis sa bahay ni Jas.

Pagkatapos nun. Dahan dahan akong lumapit sa vase kung saan nadun ang abo ni Jas.

“Patawarin mo ako Jas. Hindi man lang kita naprotektahan. Mahal na mahal kita… *sob* k-kung pede lang ibalik yung araw na k-kinuha ka…yung concert na inaasam mo, kasama ang SYNTAX ERROR. Sana *sob* binantayan kita nng mabuti… Kahit wala ka na. Mananatili ka dito sa puso ko. Di man ikaw ang una kong minahal. Ikaw ang huli ko. Wala ng makakapantay sayo…”

----

Christina’s POV:

Walang silbi din ang pagmamakaawa ko sa kanya!  Ginawa ko na lahat… inilayo ko na si Jas. Pero di mo parin ako minamahal…

Nadito ako ngayon sa isang coffee shop. Pagkatapos kong puntahan si Lance. Napahiya ako. Naging mahina. Sh*t I’m so pathetic!

“Um, what is your order ma’am?” tanong nung waiter.