Yıldızlara Sığınmak (Askıya Alındı )

4.Bölüm

Nil Aslan

    Olmamıştı yine , bunaltmıştım onu . O dediğim kişi sevgilim veya hayatımın aşkı değildi ama ailemden sonra ilk defa güvendiğim tam söylenemez ama bağlandığım kişiydi . Davranışlarım belki biraz koruyucu tavırlardı ama elimde değil , korkuyorum gitmesinden gitmelerinden . Gitmemeleri için yaptığım şeylerle onları kaçırıyordum belki , kaçıyorlardı benden suç bendemi anlamıyorum . Onları kollarımla sarıp sarmalarken boğuyor muydum ki benden gidiyorlardı ya da  sevgimi belli etmediğimden mi gidiyorlardı ?

    Sevmek ve sevilmek  benim korkumdu . Acınma duygusu sevgiden bile daha fazla korktuğum duyguydu . Korkumdan dolayı acıdıkları için yanımda kalırken en büyük korkumu yaşattıklarını fark ederler miydi ? Etmezlerdi .

     Babam terk etti bizi , bütün tanıdıklarımız anneme bana ve abime acıdı . Sonra annem öldürdü kendini gözlerimizin önün de  bize acıyarak ama acıdığı halde gitti . Tek umudum abimdi . Reşit olduğundan bana bakabilirdi ama oda gitti hatta gözümün yaşına bile bakmadan. Beni alan görevliler , yurt müdürüm , arkadaşlarım , akrabalarım , öğretmenlerim herkes acıdı bana .Biliyor musunuz ? Sınıfa benle hiç konuşmayan arkadaşlık etmek istemeyenleri bana acıyıp arkadaş edinenlere tercih ederdim . En azından dürüstlerdi.

     Bu zamana kadar herkes gitti kendi tercihiyle ,  ya bu zamanlarda . Ortaokulda en yakın arkadaşımı her sırrımı bilen kız hatta benle acıdığı için arkadaşlık kuran kız  onu bunalttığım için mi bütün geçmişimi okula yaydı ? O zamanlar daha küçüktüm benle acıdıkları için arkadaş olsalar bile itiraz edemiyordum çünkü yalnız kalmak istemiyordum çocuk aklı işte .

  Her şeyi anlattım olmadı , hiç bir şeyi  anlatmamayı denedim hatta denerken hiç ümitli de değildim ama   Mina'ya hiç bir şeyi  anlatmama rağmen , bana acıması için hiç bir nedeni yokken neden benle arkadaşlık kurdu ? Eğlenceli miyim  ? Hayır ,  istediği zaman  onunla dışarı çıkar takılır mıyım ? Hayır , sohbet eder dertleşir miyim? Sanmıyorum , ve daha bir çok hayır . 

Bana o kadar değer verirken , ailemden bile çok değer verirken onu kendi ellerimle  kaçırıyordum . Hayatımın mahvolmasından şikayetçiyken şimdi kendi ellerimle hayatımı mahvediyordum...

Mina Yaman :

  O gün başka bir olay olmamıştı normal dersimi işlemiştik ve kızlarla öylesine takılmıştım . Eve geldiğimde annem ve babam hala işteydiler kardeşim ise büyük ihtimalle  dersini çalışıyordur kardeşimi anlattığıma göre ders çalışmayan serseri bir kız gibi dursa da para ile okumak istemediğinden bir devlet okuluna gitmiş ve orada da çoğu denemede birinci oluyordu , en azından geleceği ablasından iyiydi . Yine de gidip bir kontrol etmek istedim ,

''ne yapıyorsun ? ablacım'' dedim açtığım kapıya yaslanarak ,

''Ne yapıyor olabilirim  acaba , test çözüyorum '' dedikten sonra dağılmış saçlarına  uçlarının bittiği kalemlerini attığı  yere ve  yazıp yazıp silinmiş  kitaba baktıktan sonra inanmayan bakışlarımı ona yolladıktan sonra lafa girip kendini düzeltti '' çözmeye çalışıyorum'' .

''Hangi ders o ? '' aslında hangi ders olduğunu anlamıştım ama yine de sormak istemek gelmiş içimden , neden içimden hep böyle saçma şeyler geliyor çözemiyorum .

''Matematik'' diyerek başını hafifçe masaya vurup yatma pozisyonuna geçti ,

''Hani senin matematiğin iyiydi '' dedim şaşkın bir tavırla çünkü gerçekten matematiği iyi hatta  matematik yarışmalardan ödülü bile vardı.

''İyi ama  işlemlerde , mantık çok zor anlatamam sana tam on beş dakikadır bir soruyla uğraşıyorum kriz geçireceğim.'' dedi masadan başını kaldırıp bana bakarak .