Bu bir babanın yakarışı idi belkide bu bir insanın kaybedişi idi belkide bu bir insanın yok oluşu idi kesinlikle gün yine doğacaktı yüksek ihtimalle ama hala umudu olanlara doğardı o güneş...
umut hala belki... diyenlerindi benliğini kaybeden bir insana umuttan bahsedilemez di öyle de oldu yıllar kimine göre su gibi aktı geçti bazıları vardı insanların içinde bazı insanlar işte onlara dakikalar bile yıllar oldu saniyeler geçmişi götürdüğü gibi anılara da saldırdı kimini bir kerede sildi kimi anda ise uzun süre uğraştı didin di o zamanı yok etmek için kimi anlar vardı kara leke gibi işler di hayatımızda ki bazı noktalara saniyeler uğramaz dı onlara uğramadı da acılar vardı kaçardı o anlardan saniyeler bilirler di çünkü bir insanı insan yapan acıları idi bir insan dan herşeyi silinir idi ama acıları kayıpları her gün açık bir yara gibi kanayan yaralar silinmezdi çünkü mıhlanır dı onlar...
Herkes nefes alırdı ama her nefes alan yaşıyor sayılır mıydı onu acısı olana sormak lazım dı Allah kimseye taşıyamayacağı yük vermezdi elbet ama o kişi taşımak ister miydi o yükü...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BABAM...
ContoHer kızın bir aşkı olmuştur ilk aşkımız babamızdır ya hani aynen öyle ben de aşıktım babama bazen kızardım babama bazen küserdim ama o benimdi ... İlk anneme sarılırdı ama bana aşkım derdi benim saçlarımla oynar ve ben uyuyana kadar bana anlatırdı...
