"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel ol...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
55. BÖLÜM "ECEM ULUSOY"
"Onu bul! Lütfen onu bul." Başını salladı, bir adama yanıma gelmesini söyledikten sonra başka hiçbir şey söylemeden yanımdan kalktı ve arabasına binerek uzaklaştı.
Onu kaybetmek istemiyorum, kaybetmeye dayanamam. Uzun zaman sonra her şey yoluna girmişken ölmüş olamaz. Beni bırakmış olamaz.
Bitmiş olamaz.
Göz yaşlarım acıyla akarken bir adam yanıma geldi. Kendince beni rahatlatacak cümleler kurup sakinleştirmeye çalışırken yerdeki başımı kaldırdım. Birkaç adamın başımda toplandığını ne yapacaklarını bilmez bir şekilde öylece durduklarını gördüm.
Bir an için yaptığım şeyin farkına varıp ağladığım için kendime kızdım. Böyle olmayacaktı. O beni defalarca kurtarmışken ben burada ağlayarak onun geri dönmesini beklemeyecektim. Benim de bir şeyler yapmam lazımdı. Belki onu kurtarmaya gücüm yetmez ama yine de deneyeceğim. Sonunda öleceğimi bilsem de deneyeceğim.
Oturduğum yerden kalktım, kapıya doğru baktım, Yiğit gitmişti, adamların da çoğu yoktu. Geri kalan kısmı da şu anda yanımda duruyordu.
"İyi misiniz?" Diyen adama baktım, ıslak yanaklarımı kuruladım ve başımı salladım.
"İyiyim." Deyip cevap vermesini beklemeden koşarak evden içeriye girdim. Bunu Seçkin'e kimin yaptığını biliyordum. Zaten tek bir seçenek vardı o da Tekin'di. Bir başkasının böyle bir şeye cesaret edemeyeceğini düşünüyorum.
Salonun ortasında durup düşündüm. Nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum ama bir yerden başlamam gerektiğini biliyorum. Sanırım bir şeyler öğrenebilmem için Hakan'ı bulmam lazımdı. Bunun için de önce odaya çıkıp üzerimi değiştirmem ve evden çıkmam lazımdı. Evleri nerede bilmiyorum ama adamlar herhalde biliyordur.
Koşarak merdivenlere doğru gittim. O sırada salondan gelen telefon sesini duydum. Belki bir haber vardır falan diye heyecanla salona gittim, telefonumu buldum. Tanımadığım bir numara arıyordu. Bu biraz ürkmeme neden oldu. Yine de kendimi toparlayıp arama sonlanmadan açtım.
"Alo?" Sesimin fısıltı gibi çıkmasına engel olamadım.
"Merhaba Ecemciğim." Kaşlarımı çattım, tanıdığım bir ses değildi sanırım. Ya da ilk konuşmasında anlayamamıştım.
