စာသင္ခန္းထဲဝင္လာတဲ့ရိေပၚကို
ခံုေပၚကလက္ေဆာင္ထုပ္ေလးတစ္ခုကႀကိဳဆိုေနသည္။
ရိေပၚအထုပ္ထဲကပစၥည္းကိုထုတ္ၾကည့္ေတာ့ ခုတေလာနာမည္ရေနတဲ့ေရေမႊးတံဆိပ္အသစ္ပင္။
"ဝူးဟူးး"
သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ကေတာ့
ရိေပၚကိုေအာ္ဟစ္ေနအားေပးေနၾကသည္။သူတို႔အဖြဲ႔ထဲမွာေစာ္ၾကည္ဘဲတစ္ေယာက္႐ွိတာက သူတို႔ကိုလဲဂုဏ္တက္ေစသည္မဟုတ္လား။
"ဘယ္သူလိုခ်င္လဲ?"
ေရေမႊးပုလင္းကိုေျမႇာက္ျပၿပီး
ရိေပၚေမးလိုက္သည္။
"ဟာ ေဟ့ေကာင္…
သူမ်ားကေစတနာနဲ႔ေပးတာကိုမင္းကလက္မခံဘူးလား"
"ဒီလက္ေဆာင္ကိုငါယူလိုက္ရင္တစ္ဖက္လူကတစ္မ်ိဳးထင္သြားႏိုင္သြားတယ္
ေမာ့႐ွမ္း
ငါတကယ္မခ်စ္ဘဲဘယ္သူ႔ကိုမွေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မေပးဘူး
ၿပီးေတာ့ ငါ့ကိုရည္ရြယ္ေပးတဲ့အတြက္ငါ့အပိုင္ျဖစ္သြားတဲ့ပစၥည္းကို
ငါလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္လို႔ရတယ္"
ႏႈတ္ခမ္းမဲ့ၿပီးေခါင္းၿငိမ့္ေနတဲ့လင္းပိုက
သူ႔ကိုေထာက္ခံတယ္ဆိုတဲ့သေဘာ။
"ဒါဆိုငါ့ကိုေပး"
ရိေပၚလက္ထဲကေနဖ်တ္ကနဲ႔လုသြားတဲ့ အတန္းေခါင္းေဆာင္က
ေရေမႊးပုလင္းကိုပြတ္သပ္ၾကည့္ေနကာ
သေဘာက်လို႔မဆံုးေပ။
"ငါလိုခ်င္ေပမယ့္ေစ်းႀကီးလို႔ၿငိမ္ေနတာကြ ေက်းဇူးပဲရိေပၚ"
ကိုယ့္လက္ထဲမွာတန္ဖိုးမ႐ွိတဲ့အရာကို
သူမ်ားကတန္ဖိုးထားေနရင္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပးလိုက္ရတာတန္ပါတယ္။
"ရပါတယ္
မင္းသာေကာင္းေကာင္းသံုး"
ရိေပၚ လြယ္အိတ္ကိုခံုၾကားထဲထိုးထည့္လိုက္ေတာ့ ဂြက္ ခနဲ႔အသံနဲ႔အတူ
အၾကည္ေရာင္ေခါက္ထီးေလးထြက္လာ၏။
"ကဲ ကဲ
မေန႔ကက်က္စာေတြကိုျပန္ဆိုရင္း
စာသင္ခ်ိန္ကိုစတင္ၾကရေအာင္"
အခ်ိန္ကိုက္ဝင္လာတဲ့
ေ႐ွာင္းေလာင္ဆစ္ကိုၾကည့္ၿပီး
ထီးကိုကိုင္ထားရက္သား ရိေပၚရဲ႕လက္ေလးတင္းက်ပ္သြားသည္။
