ထမင္းစားၿပီး တစ္ေယာက္ကိုအေအးတစ္ဗူးစီနဲ႔ ဟန္ေ႐ွာင္းမီတို႔သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ေက်ာင္းအေနာက္ဘက္ကအရိပ္ရအပင္ႀကီးေအာက္မွာဝိုင္းဖြဲ႔စကားေျပာေနၾကသည္။
"ငါToiletခဏ"
တ႐ုတ္-ဂ်ပန္မေလး နာခီ ကထိုသို႔ဆိုေတာ့ ယင္းခ်ီ ကပါလိုက္သြားတာမို႔
ဟန္ေ႐ွာင္းမီ တစ္ေယာက္ထဲေနရာမွာက်န္ခဲ့သည္။
"ေနေကာင္းလား ဟန္ေ႐ွာင္းမီ"
အေမရီကာႏိုတစ္ခြက္ကိုင္ၿပီး
ခံုတန္း႐ွည္ရဲ႕တစ္ဖက္အစြန္းမွာဝင္ထိုင္ၿပီးေျပာလိုက္တဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔စကားေၾကာင့္ ဟန္ေ႐ွာင္းမီ နည္းနည္းေတာ့လန္႔မိတယ္။
သူကဆရာေ႐ွာင္းအေပၚအျပစ္က်ဴးလြန္ထားမိသူမဟုတ္လား။
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ"
"ဆရာကေတာ့မေကာင္းဘူး"
"႐ွင္…"
ေ႐ွာင္းက်န္႔က ဟန္ေ႐ွာင္းမီကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္ၾကည့္ၿပီး ခပ္ေအးေအးျပံဳးျပလာတယ္။
"မေန႔က ဓာတ္ေလွကားထဲမွာ
ဆရာဘယ္ေလာက္လန္႔သြားလဲ ဟန္ေ႐ွာင္းမီသိလား"
ဟန္ေ႐ွာင္းမီ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး
ျပာျပာသလဲေျဖ႐ွင္းခ်က္ေပး႐ွာတယ္။
"ဟို အဲ့ဒါက ဆရာ
သမီးကဆရာအျမန္ေရာက္ေအာင္ေစတနာနဲ႔…"
"ဝမ္ရိေပၚကိုတအားႀကိဳက္တာပဲလား?
သူနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ဆရာ့ကိုအခုလိုလုပ္ၾကံရတဲ့အထိေလ"
"ဆရာ! သမီးဆရာ့ကိုတမင္လုပ္တာမဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာၿပီးၿပီေလ"
"ဟန္ေ႐ွာင္းမီ! မင္းထပ္ယုတ္မာခ်င္ရင္ယုတ္မာလို႔ရတယ္ ဘာလို႔ဆို
ဆရာတို႔ကအခုသာမန္ရင္းႏွီးတဲ့ဆက္ဆံေရးမဟုတ္ေတာ့လို႔ေလ"
"ကြၽန္မဝမ္ရိေပၚကိုႀကိဳက္တယ္ဆိုတာမွန္ပါတယ္
ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မကိုယုတ္မာတယ္ဆိုတဲ့စကားမေျပာပါနဲ႔
ျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥကမေတာ္တဆေလ
ကြၽန္မကေစတနာသက္သက္ပဲကူညီလိုက္တာ ဟုတ္ၿပီလား"
"ဟန္ေ႐ွာင္းမီ ဟန္ေ႐ွာင္းမီ
မင္းကမလိမၼာဘူးပဲ"
ၿငီးတြားသံေလးနဲ႔ေျပာရင္း
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကသူ႔ဖုန္းထဲကတစ္ခုခု႐ွာေနတယ္။
သိပ္မၾကာခင္ ဟန္ေ႐ွာင္းမီေ႐ွ႕ကိုဖုန္းထိုးျပလိုက္ၿပီး…
