"H2O ကဘာလဲရိေပၚ"
"ေအာက္ဆီဂ်င္ေလ"
အေျဖအဆံုးမွာေဒါက္ခနဲ႔အသံနဲ႔အတူ
ရိေပၚဇက္ကေလးပုသြားတယ္။
"ဘာလဲဗ်!!! ကြ်န္ေတာ္မွားလို႔လား"
"မင္းဒီည O2နဲ႔H2O မကြဲမခ်င္းငါမျပန္ဘူး"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕စကားဆံုးဆံုးခ်င္းပဲ
ရိေပၚကစာအုပ္ေတြကိုေကာက္ပိတ္ပစ္ေတာ့တယ္။
သေဘာက သူဒီည အဲ့ဒီႏွစ္ခုကိုကြဲျပားေအာင္မလုပ္ေတာ့ဘူး။
ဒါမွဆရာေ႐ွာင္းသူ႔အိမ္ကမျပန္ေတာ့မွာေလ။
ရိေပၚတို႔ကဒီလိုစိန္ေခၚမႈမ်ိဳးသိပ္ႀကိဳက္တာကိုေ႐ွာင္းက်န္႔မသိ႐ွာဘူး။
"အဲ့ဒါဘာလုပ္တာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္
ကြဲျပားေအာင္မၾကည့္ေတာ့ဘူးမို႔ဆရာလဲအိမ္မျပန္နဲ႔ေတာ့
ဒီမွာအိပ္"
ထို႔ေနာက္ခ်က္ခ်င္းကိုသဲႀကီးမဲႀကီးရြာခ်လာတဲ့မိုးစက္ေတြကို
ျပတင္းေပါက္ကတစ္ဆင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ရာသီဥတုကအစရိေပၚရဲ႕ဘက္မွာပါေနေတာ့တာပဲ။
…ေဒါက္ ေဒါက္…
တံခါးေခါက္ၿပီးဝင္လာတာကရိေပၚရဲ႕ဦးေလး…
"ေ႐ွာင္းက်န္႔…ငါ့ညီ
စက္ဘီးနဲ႔အိမ္ျပန္လို႔ျဖစ္ရဲ႕လား
က်ဴ႐ွင္ဆင္းခ်ိန္လဲနီးၿပီဆိုေတာ့အကိုကားနဲ႔ျပန္လိုက္ပို႔မယ္ေလ"
"ဆရာေရွာင္းကဒီညဒီမွာအိပ္မွာ
ဦးေလး"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ျပန္မေျဖခင္ ရိေပၚရဲ႕အသံက်ယ္ႀကီးကအရင္ထြက္လာတယ္။
"အဲ့ဒါဆိုပိုေကာင္းတယ္ ေ႐ွာင္းက်န္႔
ညဘက္ႀကီးေမွာင္နဲ႔မဲမဲ
မင္းကလဲအိမ္မွာတစ္ေယာက္ထဲေနတာမို႔လား
မိုးေတြတအားသည္းေနေတာ့ဘယ္လိုပဲေယာက်္ားေလးျဖစ္ေနပါေစ
အေဖာ္မ႐ွိရင္စိတ္မခ်ရဘူးကြ"
အရင္ကလည္းသူတစ္ေယာက္ထဲေနခဲ့တာပါပဲ…။
စိတ္ထဲကေနေရရြတ္ရင္း
မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ေ႐ွာင္းက်န္႔က
တူဝရီးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စကားကိုအားနာနာနဲ႔ပဲေခါင္းညိမ့္လိုက္မိတယ္။
က်ားပါးစပ္ထဲကိုကိုယ္တိုင္တိုးဝင္မိခဲ႔တာကိုေတာ့ယုန္သူငယ္ေလးေ႐ွာင္းက်န္႔မသိ႐ွာဘူး…။
