ညကတိတ္ဆိတ္ေနတယ္။
ၾကယ္မ႐ွိဘူး၊လမ႐ွိဘူး။
အဲ့ဒီေကာင္းကင္ကိုပဲေ႐ွာင္းက်န္႔ကတစိုက္မက္မက္ေငးၾကည့္ေနတယ္။
ေဘးမွာခ်ထားတဲ့ဖုန္းေလးထံကတုန္ခါမႈကိုခံစားလိုက္ရတယ္။
ေသခ်ာေပါက္ ရိေပၚထံမွျဖစ္တယ္။
"ေဝ…"
"အိပ္မေပ်ာ္ဘူးမို႔လား ေကာ"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ျပံဳးလိုက္တယ္။
အဲ့ဒီအျပံဳးကခါတိုင္းသူျပံဳးေနၾကယုန္ျဖဴေလးလိုဟုတ္မေနခဲ့ဘူး။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ထံကအေျဖမရေတာ့
ရိေပၚကထပ္ေမးတယ္။
"ရင္ခုန္ေနတာလား"
"အဟက္…"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကဒီတစ္ခါအသံထြက္ၿပီးရယ္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုတာေတာ့သူကိုယ္တိုင္ပဲသိပါလိမ့္မယ္။
"အိပ္ေတာ့ ရိေပၚ
ေကာ မနက္ျဖန္ဘုရားေက်ာင္းကို
ကိုယ္ဟာကိုယ္လာခဲ့မယ္"
"ဟင္ ? အေခၚလႊတ္လိုက္မွာေလ"
"ရိေပၚအတြက္ေကာရဲ႕suprise႐ွိတယ္
ကိုယ္တိုင္လာမွာမို႔ ေမ်ွာ္လင့္ေနေနာ္"
"အဲ့ဒါဆိုလဲၿပီးေရာ"
စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ၾကာသြားတဲ့အထိႏွစ္ေယာက္သားထံမွဘာစကားမွထြက္မလာခဲ့ၾကဘူး။
တစ္ေယာက္အသက္႐ွဴသံကို
တစ္ေယာက္ကနားေထာင္ရံုနဲ႔
သူတို႔ႏွလံုးသားေတြေႏြးေထြးေနၾကတယ္။
"ေကာ…"
"ဟင္?"
"ေကာကိုခ်စ္တယ္"
"အင္း ေကာေရာပဲ
ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ ရိေပၚ
Goodnight "
"Goodnight ပါ ေကာ"
အဲ့ဒီညဟာ ရိေပၚအေငြ႔အသက္ေတြလႊမ္းျခံဳေနတဲ့ေ႐ွာင္းက်န႔္ဘဝရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ပဲျဖစ္တယ္။
ေနာက္တစ္ရက္ကစ,လို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ဘဝကေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုယ္တိုင္အတြက္ပဲရွင္သန္ေတာ့မွာ။
ဘယ္သူ႔ကိုမွသူ႔ဘဝထဲဝင္စြက္ဖက္ခြင့္မျပဳေတာ့သလို
ဘယ္သူ႔အတြက္မွလည္းသူကငဲ့ၾကည့္ေနေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။
ငါးႏွစ္ေလာက္ၾကာၿပီးေတာ့မွျပန္ရတဲ့
လြတ္လပ္မႈအျပည့္နဲ႔ဘဝဟာအမ်ားႀကီးေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမယ္လို႔သူေမ်ွာ္လင့္ထားတယ္။
