Part 1
"ဝိန်းနင်! "
"လာပြီ..လာပြီ သခင်လေး "
ဝန်းနင်ခေါ်သံကြားတာနဲ့ သခင်လေးဝေ့ဆီ လျှင်မြန်စွာ ပြေးလာလိုက်သည်
"ရှန့်လေးရော "
"ကျွန်တော့် မုန်လာဥစိုက်နေတာ သခင်လေး "
"ဘာ!..မြန်မြန်သွားရှာ ရှန့်လေးကိုရှာမတွေ့ရင် ဝိန်းနင် မင်းကို ငါ့ချက်ထားတဲ့ ဆန်ပြုတ်မကျွေးဘူး "
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး "
ဝေ့ဝူရှန်နဲ့ဝိန်းနင် ရှန့်လေးကိုပတ်ရှာနေစဥ် ချယ်ရီပင်အောက်မှာ တရားထိုင်နေတဲ့ လန်ရှန့်ကို တွေ့ရသည်
"ချင်ရှန့်! "
" ဝိန်းနင် ဘာချင်ရှန့်လဲ လန်ရှန့်ပါဆို "
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး "
"ရှန့်လေး "
"သခင်လေးကလည်း ကလေးတရားထိုင်နေတာကိုး
ဘာလို့ခေါ်နေတာလဲ "
" အအေးပတ်မှာဆိုးလို့ပေါ့ "
"အဖေ (ပါပါး) "
" ရှန်လေး ပါပါးကိုပြောသွားလေ "
" ဝန်းနင်း ကုန်းပိုးခဲ့ "
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်လေး "
သားလေးနာမည်ချင်ရှန့်ပါ ဒါပေမဲ့သူ့ကတော့ လန်ရှန့်လို့ပဲခေါ်တယ် တစ်ယောက်သောသူ့ကို
သတိရလွမ်းဆွတ်နေရင်းနဲ့ပေါ့ သားလေးကဆယ်နှစ်ပြည့်ပြီး အသားရည်ဖြူဝင်းပြီး ချစ်စရာကောင်းတယ် နေပုံထိုင်ပုံကလည်း တည်ကြည့်လွန်းတယ် သားလေးရဲ့အားသာချက်က အသားရည်ဝင်းနေပြီး လူကြားထဲသွားရင် ထင်ပေါ်လွန်းမှာသေချာသည် အားနည်းချက်ကတော့ သားလေးမှာ ရင့်ကျက်ရောဂါရှီတယ် အဲ့ဒါကြောင့် သူ့သားလေးကို မျက်စီအောက်ကအပျောက်မခံနိုင်ပေ
🏡🌳🎋
" ဦးလေး ကျွန်တော့်လည်းလိုက်မယ် "
" မလိုက်နဲ့ ရှန်လေး သခင်လေးသိရင် ဆူနေအုန်းမယ် "
လန်ရှန့်သူ့လက်ထဲက ပုလွေကိုပြလိုက်ပြီး
" ပုလွေက ကျွန်တော့်လက်ထဲမှာနော် "
" အိုင်းယား..လန်လေး သခင်လေးရဲ့ချန်ချင်ကို ခိုးလာတယ် "
