Part 16
ကူးစူးရောက်တာနဲ့ ဝမ့်ကျီးနဲ့ဝေ့ရင်း ဦးလေးလန်ချီရမ်အခန်းကို ဝင်ပြီးအရင်ဂရဝပြုလိုက်သည်
" ဦးလေး! "
လန်ရှန့်က လန်ကျန့်ဂရဝပြုသလို လိုက်လုပ်သည်
" ကလေးနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ
အသက်ကကောဘယ်နှစ်ပြည့်ပြီလဲ "
"လန်ရှန့်လို့ခေါ်ပါတယ်..အသက်ကဆယ်နှစ်ရှီပါပြီ
ဦးလေး "
ဝေ့ရင်းလန်ကျန့်ကိုကလေးအသက်ကိုမပြောခဲ့ပေမဲ့ လန်ကျန့်ကသိနေသည်
" ပင်ပန်းလာမှာပဲ သွားနားပါ အခန်းပြင်ဆင်ပေးထားတယ် "
" ဗျာ..ကျွန်တော့်အဆောင်မှာပဲ မိသားစုသုံးယောက်အတူတူနေပါမယ် "
" ဝမ့်ကျီးအဆောင်ကိုလန်ရှန့်ကိုပေးလိုက်ပါ ဝမ့်ကျီးနဲ့ ဝေ့ရင်းအတွက် အဆောင်အသစ်ပြင်ဆင်ပေးထားတယ် ကလေးနဲ့မဝေးပါဘူး "
" ဟုတ်ကဲ့ "
လန်ရှန့်အခန်းကိုအရင်လိုက်ပို့လိုက်သည်
" အကျယ်ကြီးပဲ မိုက်တယ် ဒီနန်းတော်ကအရမ်းလှတယ် ကျွန်တော့်တို့ဒီမှာပဲ တစ်သက်လုံးနေရမှာလား ကိုကို"
သားလေးစကားအများကြီးပြောလို့ ကျွန်တော့်ဝမ်းသာပေမဲ့သားလေးက ကျွန်တော့်ကိုစကားပြောတာ မဟုတ်ပဲ လန်ကျန့်ကိုပဲ ပြောနေချင်းဖြစ်သည်
" လန်လေး တစ်သက်လုံးနေရမဲ့နေရာပဲ သဘောကျလား "
" ကျတယ် အများကြီးသဘောကျတယ် "
လန်ရှန့်ပြောရင်း အခန်းကျယ်ကြီးကို ပတ်ကြည့်ပြီး ပစ္စည်းတွေ ကိုင်ကြည့်နေသည် ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်သွားလှဲကာ
" စောင်ကနှူးညံ့နေတာပဲ "
စောင်ခြုံပြီး တစ်ခါတည်းအိပ်ပျော်သွားတဲ့ လန်လေးကို ကြည့်ပြီး ဝေ့ရင်းနဲ့လန်ကျန့်ပြုံးနေမိသည်
"ဝမ်နင်းကျောပေါ်ကနေလိုက်ပြီး ပင်ပန်းသွားပြီထင်တယ် "
ဝေ့ရင်းသားလေးကိုနမ်းပြီးပြောလိုက်သည်
" မနက်ဖြန် ကူးစူးက သမားတော်ပြပြီး သားလေးအခြေနေကို တိတိကျကျမေးကြည့်ရမယ် "
