Part 13
"လန်ရှန့်ဘယ်လိုနေလဲ "
"အိပ်သွားပြီ ဝေ့ရင်း "
လန်ရှန့်အိပ်သွားမှ အခန်းထဲကိုဝင်ကြည့်ရဲတဲ့ဝေ့ရင်း
" မင်းသရုပ်မှန်ကို ကလေးကိုဖုန်းကွယ်ခဲ့တာလား "
ဝေ့ရင်းခေါင်းညိတ်လိုက်သည်
"လန်ရှန့်ကိုနူးနူးရွရွထားခဲ့တာပဲ "
" မင်းနဲ့တူအောင်လို့ "
" လန်ရှန့်က ဘယ်သူ့ကလေးလဲ "
" ငါ့သား "
" ငါ့အပြင် မင်းတခြားသူနဲ့ယူခဲ့သေးတာပေါ့ "
"မဟုတ်ဘူး..မဟုတ်ဘူးလန့်ကျန့် "
" ဦးလေး "
လန်ကျန့်ကိုရှင်းပြဖို့လုပ်တုန်း ကျင်းလင်ဝင်လာသည်
" ကျွန်တော့်အခန်းရပြီ အရမ်းကြိုက်တာပဲ ကျွန်တော့်ဒီမှာပဲနေတော့မယ် "
" ကျင်းလင်.."
လန်ကျန့်ထသွားတာကြောင့် ဝေ့ရင်းအော်လိုက်သည်
" မင်းရဲ့ကလေး!..ရီလင်မြို့မှာ မင်းမူးတဲ့ညကို မမှတ်မိတော့ဘူးလား မင်းငါ့ကိုမှားခဲ့တယ်လေ ငါ့လည်းမသိခဲ့ဘူး တစ်ခါလေးမှားရုံနဲ့ ဗိုက်ကြီးလာမယ်လို့ "
" ဦးလေး "
ဝေ့ရင်းစကားကြောင့်လန်ကျန့်ရော ကျင်းလင်ပါအံသြသွားရုံမက စစ်ကျွေးပါကြားပြီးအခန်းထဲဝင်လာသည်
" ဝေ့ရင်း! "
လန်ကျန့်ဝေ့ရင်းနားဝင်ထိုင်လိုက်သည်
" ငါ့ဘယ်လောက်ထိဒုက္ခရောက်ခဲ့ရလဲမင်းသိလား
ပူနေတဲ့ဗိုက်ကိုပွတ်ပြီး နေတိုင်းနေ့တိုင်း ဘယ်လောက်သိမ်ငယ်ပြီးအားငယ်နေလဲ မင်းသိရဲ့လား "
" ဦးလေးကအားငယ်တက်တယ် "
ကျင်းလင်နဲ့စစ်ကျွေးပြုံးနေသည်
"ကလေးတွေ အပြင်ထွက် "
ဟန်ကွမ်းကျွင်းအရှင်ရှေ့မှာ ချွဲနေတဲ့ဝေ့ရင်းကြောင့် ကျင်းလင်နဲ့ စစ်ကျွေးအပြင်ထွက်သွားကျသည်
"ဆက်ပြော ဝေ့ရင်း "
"ကလေးမွေးလာမှ ပင်ပန်းဆင်းရဲ့တာတွေ အမောပြေသွားတယ် ဘာလို့လဲမင်းသိလား သူ့ကအရမ်းချစ်စရာကောင်းပြီး ဖြူဖွေးနေလို့ပဲ မင်းလို့ပဲ "
