Part 4
"ဘာ ရှန့်လေးလိုက်လာတာ စျေးပိုရောင်းရတယ် ဟုတ်လား ဝမ်နင် "
ဝမ်နင်သခင်လေးကို မုန်လာဥရောင်းရတဲ့ ပိုက်ဆံတွေပေးပြီး ပြောလိုက်သည်
"ဟုတ်တယ် သခင်လေး "
ဝမ်နင် ပြောပြီး ဆန်ပြုတ်မြန်မြန်သောက်လိုက်သည်
ဝေ့ရင်းလည်း သားလေးပန်းကန်ထဲ ကြက်ကြော်ထည့်ပေးလိုက်သည်
" သခင်လေး ကြက်ကြော်ဘယ်ကရတာလဲ "
" မေးမနေနဲ့စား "
" အရမ်းအရသာရှီတာပဲ "
" ထမင်းစားရင်း စကားမပြောရဘူး ဦးလေး
သားလေးစကားကြောင့် ဝေ့ရင်း တစ်ခုခုကိုအမှတ်ရပြီး သားလေးကိုကြည့်လိုက်သည်
"သားလေး !"
"'ပါပါးရောပဲ ထမင်းစားရင်း စကားမပြောရဘူး "
"သားလေး ဒီစကားက "
"ပါပါးထမင်းစားရင်း စကားမပြောပါနဲ့ဆို "
ဝေ့ရင်းစကားမပြောတော့ပဲ ထမင်းဆက်စားနေလိုက်သည် ထမင်းစားပြီးတော့ သားလေးက
"ရေနွေးသောက်ချင်တယ် "
ဝေ့ရင်း သားလေးကို ရေနွေးပေးလိုက်သည်
"ဘာလို့ရေနွေးကြည့်ပဲလေ လက်ဖတ်ခြောက်ရော "
" လက်ဖတ်ခြောက်က စျေးကြီးလို့ ပါပါးမဝယ်ထားဘူး "
လန်ရှန့်လေးခေါင်းညိတ်ပြီး အပြင်ထွက်သွားသည်
" စျေးမှာ ဘာဖြစ်လာတာလဲ ဝမ်နင်း "
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး သခင်လေး "
" စျေးကိုခေါ်မသွားနဲ့တော့ သားလေးက တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပူဆာတက်လာပြီ "
"သခင်လေး ချင်ရှန့်အတွက် ဆေးကုန်ပြီ "
"ဝမ်နင်း..ဝမ်နင်း လန်ရှန်ပါဆို "
"သခင်လေး ဒုတိယလန်သခင်လေးကို
အရမ်းသတိရနေတယ် "
ဝေ့ရင်း ချယ်ရီပင်ပေါ်တက်ထိုင်ကာ ပလွေမှုတ်လိုက်သည်
"နားထောင်လို့ကောင်းလိုက်တာ "
လန်ရှန့် ချယ်ရီပင်အောက်မှာ တရားထိုင်ရင် ပုလွေသံကြောင့် တရားထိုင်တာရပ်ပြီး နားထောင်နေမိသည်
