firsts are memorable, changlix ✓

『First Sleep』

24.06.2017

Pratik arası vermiştik. Birbirimizle daha da yakınlaşmamız için sık sık ara verip sohbet ediyorduk. Yine yarım daire olmuştuk fakat bu sefer yanımda Felix yoktu. Karşıda oturuyordu.

Konuşulan şeye kulak veremiyordum. Dün uykuya dalacakken her zaman olduğu gibi yine bir aydır kafamda yankılanan şeyi düşünüyordum. Rüya mıydı yoksa gerçek mi? Felix'in kalbini hızlandırmış mıydım? Bunu ona sorgulatmış mıydım yoksa hepsi bilinçaltımın bir oyunu muydu? Bilinçaltımın da neden böyle bir oyun kurduğunu anlamıyordum, kafamı bulandırmaktan zevk alıyordu sanırım. Evet, şu an kafamı bulandırmakla suçladığım şey bilinçaltımdı. İyi miydim ben?

"Ah, Changbin en çok Felix'i seviyor."

"Öpücük yüzünden, öpücük!"

Ne diyordu bunlar? Nereden gelmişlerdi bu konuya şimdi? Ne olduğunu anlamaya çalışırken Felix ile göz göze geldim ve kızardığını gördüm. Demek Felix de utanabiliyordu, ha? Daha da utansındı o zaman. Kaç gündür ben yerin dibine giriyordum.

"Felix o gün çekim bittikten sonra yanıma geldi ve elini yanağına koyup 'Hyung, bana bir öpücük ver.' dedi." Onun yaptığı hareketi taklit ederken üyelerle birlikte gülmeye başlamıştı Felix. Utandığı için güldüğü belli oluyordu. Ben de güldüm, hâlâ niye öyle yaptığını anlamamıştım ama sorgulamayı bırakmak istiyordum. Bununla bir yere varamazdım çünkü. Hayatımın çoğunluğu bizimkilerle - Felix de dahil- geçecekti. Bunu düşünerek kendi kendimi sıkboğaz ederdim.

Pratik arasının bittiğini belirten alarm çaldığında oflayıp ayaklandım. Çok sıkı çalışıyorduk, elenmemeliydik. 8 kişi olmalıydık, olacaktık. Bundan bıksak da bir gün hepsi bitecekti. Biz bir gün debut yapmış bir grup olacaktık, değil mi?

§§§§§§

"Of, çok yoruldum." Hyunjin mutfaktan su alırken söylendi. Ben de kahvaltılık gevrek yiyen Seungmin'in karşısında oturuyordum.

"Onun 'kahvaltılık' gevrek olduğunu biliyorsun değil mi Seungmin?" Tabağa işaret ederek sordum. Şakalaşmayı planlıyordum yine. İnsanları kızdırarak moralimi yükseltiyordum. Metodum buydu.

"Evet, biliyorum. Sen dondurmanın yazın yendiğini biliyorsun değil mi hyung?" Elimdeki dondurmayı işaret ederek sordu. Beni benim sözümle vuruyordu, velet. 2000'lilerin en zekisiydi Seungmin. Ona bulaşmamam lazımdı, benim hatam. Oturduğum yerden kalkıp bitmiş dondurmamın çubuğunu çöpe attım ve mutfağın hemen yanundaki salona yürüdüm. Herkes buradaydı. Tekli koltukta bulduğum boşluğa oturdum, Hyunjin'in yeriydi sanırım.

Hyunjin'in kolunun altında salona gelen Seungmin kucağımdaki yastığı çekti ve yere serip onun üstüne oturdu, Hyunjin de yanına.

"Survival Show'un 3.bölümü izlediniz mi?" Seungmin bana gülerek sorduğunda kafamı iki yana salladım.

"Biz izledik birlikte." Chan hyung, Jisung ve Jeongin Seungmin'e cevap verirken gülüştüler. 3.bölümde ne vardı acaba?

"Biz de odada izledik Changbin hyung." Hyunjin telefonundan başını kaldırmadan gülerek söyleyince merak ettim. Ne olmuştu izledilerse?

"Ne varmış ki 3.bölümde?" Felix benim yerime sorduğunda onun da izlemediğini anlamıştım. Bu soruyla hepsi birbirine baktı ve bağırdılar.

"Changlix öpücük boom boom boom boom!" Yaptıkları ses efektine gözümü devirirken yine kızardığıma emindim.

"3 saniye lafını duyunca Changbin'in yüzü mükemmel değil miydi?" Chan hyungun söylediği şeyle gülüp beşlik çaktılar birbirlerine.

"Of, kapatın şu konuyu artık!" Bundan aşırı rahatsız oluyordum. Neden bilmiyorum, her konu açıldığında kulaklarım ısınıyordu. Bundan bu kadar utanmam normal değildi. Belki de normaldi, eşcinseldim çünkü.