Imkansız Deildik Zorduk.

5.Bölüm"Ne pahasını olursa olsun..."

Gece saat 02:00' de gelen mesajla uyandım.
Mesaj bilmediğim bir numaradandı kimdi? Biraz düşündükten sonra Duygu 'nun yazacağı aklıma geldi.

"Derin Pstt."
"Uyudun mu? Duygu ben."gülümsedim uykulu gözlerle.
"Uyandım:)"
"Ay ben mi ?uyandırdım seni uykunu böldün benim yüzüne tüh"

"Tamam sorun değil uyandım artık.Mesaj atıcanı biliyordum ama bu saatte atıcağını tahmin etmiyordum."
"Aslında başka birşey demek için yazdım ben bu saatte."kaşlarım çatıldı.
"Ne?"

Çevrimiçi yazıyor...

"Yarın biz okulda olmıyıcaz."

"Neden?"

"Okulu ekicez biraz kafamızı dağıtıcaz. Ondan merak etme bizi diye yazdım." Geziceklerdi onlar.
Ben biran sanki hayal kırıklığına uğradım. Neden mi?beni çağırmadılar diye. Çağırmak zorundada değiller.

"Tamam."bu kadardı diyicek başka bişeyim yoktu.

Çevrimiçi çevrimiçi
Son görüntülenme 02:10

Telefonumu kapatıp yatağımın içine girdim. Sanki birinin bana sarılmasını istiyormuş gibi yorganıma sıkı sıkı sarıldım......

*******************************

Duygu'nun anlatımıyla

Derin'le konuştuktan sonra hastane koridorundaki Özgürgilin yanına gittim.

Özgür yoğun bakımının camından annesine bakarak gözündeki yaşların akmaması için uğraşıyordu.Biz ise en az onun kadar mahvolmuştuk.

"Abi sabret iyi olacak Hatice Teyze."dedi Berk.
"Evet kardeşim dayan iyi olacak."

"O şerefsizi geberticem."dedi Özgür sinirli bi sesle.

"Olum dur bi sakin ol annen bi iyileşsin bişeyler düşünücez." Dedi Berk.

"Abi daha ne kadar durucam ben şu kadının haline bak HALINEE!!"delirmişti öfkeliydi sabrı taşmıştı Özgür'ün.

"Abi haklısın ama şuan mantıklı Hareket etmeliyiz öncelikle annenin başında durmamız gerek onu tek bırakmayız burada."dedi Oğuz.

"Evet Özgür Oğuz haklı mantıklı hareket etmeliyiz."dedim.

"Tamam...tamam...sakinim benn sakiinn!." Kolidorda deli gibi dolaşıyodu en sonun da duvara eliyle yumruk attı.

"Ahh olamıyorum sakin felan!!"

"Abi şimdi attıracaksın bizi hastaneden bi dur allah aşkına hem duydun doktoru iyiymiş uyanınca görücez."dedi Berk.

"Abi anlamıyorum ya bi insan karısına neden bunları yapar onu incitir. Ama dur ben onu bir inciticem incinmeyen yeri kalmiyicak o şerefsizin!!"

"Abi günü gelince hep beraber o piçi haddini bildiricez ama şimdi değil."

Özgür yerde oturmuş gözlerinden tek bir damla yaş akmıyordu duygusuzlaşmıştı...
Berk'le Oğuz'da hastane duvarına dayanmış öylece bekliyordular.

Bende oturuyordum, yeri izliyordum. Hepimizin ruhlarını almışlardı sanki....

Doktor yanımıza geldiğinde hepimiz doktorun başında toplanmıştık. Özgür söze girdi.

"Durumu nasıl görebilir miyiz annemi?"

"Evet şimdi uyandırıcaz hastamızı bedeni çok yorgun düştü onun için çok duramıyıcaksınız içeride ve olumsuz şeyler söylemeyin kalp atışı etkileyebilir kalbi çok hızlı atarsa durada bilir o yüzden dediğim gibi olumsuz hiç birşey demeyin."

"Tamam hemen görmek istiyorum annemi."

"Burda bekleyin annenizi uyandırdıktan sonra hemşire sizi içeriye çağırıcak."

"Tamam."

"Hepimiz giricez."dedi Berk.

"Tamam sayınız çok değil girebilirsiniz sadece 10 dakika."

"Tamam."dedik.

"Doktor yoğun bakım odasına girdi perdeleri indirdi bizde beklemeye başladık.

"Bak kardeşim iyiymiş görüceğiz şimdi..."dedi Berk.

"Annem seni o herifin elinden kurtarıcam."dedi sesiz bir sesle Özgür.
Önce doktor çıktı odadan ardından hemşire bizi odaya çağırdı.
"10 dakika-"

"Biliyoruz."dedi Özgür tek düz bir sesle.

Hepimiz üstümüzü giyindik odaya girdik.
Hatice teyze o kadar bitmiş duruyorduki içim ona baktıkça parçalanıyordu....

"Annem ben geldim oğlun."

"Oğ...lum."dedi zarzor bi sesle gözünün yanından göz yaşları yavaş yavaş akıyordu.

"Ağlama annem geldim,ben seni koruyamadım biliyorum ama bundan sonra kimse senin kılına bile dokunamıyacak."

"Ağlama anne, ağlama lütfen ağlama..."dedi Özgür .
Hatice teyze konuşamıyordu
Sadece durduramdığı göz yaşları akıyordu.

"Sana... bişey yaptımı...o adam."dedi zar zor.

"Hayır anne onun allah kahretsinki oğluyum bana bişey yapamıyor ama keşke sana değilde bana yapsa herşeyi anne keşke..."Özgür ağlamaya başladı.

"Şş benim erkek adamım benim koruyucum ağlarmı hiç."dedi biryandan ağlarken Hatice teyze.

"Bu erkek adamın seni koruyamadı be anne koruyamadı..."dedi ağlarken.
Sonra Hatice teyze oğluna tek bir koluyla sarıldı.

Bizde onlara içimiz gide gide bakıyorduk ben iki de  bir akan göz yaşlarımı siliyordum.

"Sen bizimde annemissin bundan sonra asla kimse seni incitmesine izin vermiyeceğiz."dedi Oğuz.

"Evet kimse incitemeyecek."dedi Berk.

"Size kötü niyetle dokunmaya çalışan elleri kırıcaz."dedim.

Sonra bizede doya doya tek tek sarıldı.
Evet artık sessiz kalmıyacaktık annemizi koruyacaktık ne pahasına olursa olsun....

Evet canlarım bu bölüm kısa oldu ama gayet önemli bir bölümdü bence. Umarım beğenirsiniz yazdıklarımı seviliyosunuz.♥