Zakończone.
[¶° ᴀɴᴅ ɪ ᴅᴏɴ'ᴛ ᴡᴀɴɴᴀ ʜᴇᴀʀ ᴛʜᴀᴛ ʏᴏᴜ ᴀʀᴇ sᴜғғᴇʀɪɴɢ. 'ᴄᴀᴜsᴇ ɪ ʜᴇʟᴅ ʏᴏᴜ ᴅᴏᴡɴ ᴡʜᴇɴ ʏᴏᴜ ᴡᴇʀᴇ sᴜғғᴇʀɪɴɢ. ]
Gdzie do klasy Taehyunga dołącza jego były, którego podobno zacznie nie znosić. W pewnym momencie okazuje się, że wiele osób mieszało...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
ʟᴏᴠᴇ ɪs ᴀ ᴍᴀᴢᴇ ᴅᴀᴍɴ ʙᴜᴛ ʏᴏᴜ ɪs ᴀᴍᴀᴢᴇ..
♡
Wracając do poprzednich wydarzeń:
Przez ostatnie dwa tygodnie Taehyung i Jeongguk nie zwracali na siebie uwagi. Taehyung uznał, że to najlepszy sposób, nie miał zamiaru się tłumaczyć, ponieważ wiedział, że to nic nie da. Po skończonych zajęciach udał się od razu do domu. Może czas od czasu gdzieś wychodził, czuł się w pewien sposób zaszantażowany przez dziewczynę. Wszelkie nadzieje na naprawienie czegokolwiek nie były już według niego widoczne, one po prostu zniknęły. Westchnął przeglądając social media.
Jeongguk nie został wyrzucony ze szkoły, znalazł jakieś dowody na swoją niewinność i relacje z innymi pozostały takie same, no może oprócz jego relacji z Taehyungiem. Miał mu za złe nawet to, że go nie przeprosił. Po upływie czasu żal był mniejszy, zwłaszcza, gdy widział że chłopak nie zawiera z nim już żadnych kontaktów, tak gdyby go w ogóle tam nie było.
Dał mu wolnąprzestrzeńodswojejosoby, bo tylko tyle mógł.
——½——
Cały dzień spędził na leżeniu i marudzeniu, nawet obiad mu nie smakował. Miał serdecznie dość szkoły, ale na szczęście rok powoli się kończył. Z racji tego, że zaczął się nowy dzień, wstał i ogarnął się w godzinę. Spakował swoje rzeczy i niechętnie wyszedł z domu.
— Może potem wyskocze na jakieś piwo. - mruknął.
Spojrzał na plan lekcji i podszedł do Sehuna, ponieważ to z nim siedział na matematyce.
— Jak przejdę z matematyki w tym roku to będzie cud. Jak w ogóle przejdę to uwierzę w duchy. - powiedział, a Taehyung uśmiechnął się lekko. Obrócił swój wzrok, gdy do klasy wszedł Jeongguk i przez chwilę złapał z nim kontakt wzrokowy, co zdarzało mu się często. Zagryzł wargę i spojrzał na Sehuna, który aktualnie zmarszczył czoło.
— Kiedy ty w końcu się z nim zejdziesz? - zapytał wprost.
— Co?
— Przecież wiem, że na niego lecisz, ale po tym ostatnio będzie ciężko. Mam ci jakoś pomóc?
— Dobrze się czujesz? - zaśmiał się i przetarł oczy.
— Pasujecie do siebie, patrzycie się jakbyście się mieli zgwałcić, a gdy Jeon widzi kogoś obok ciebie to wygląda na zdenerwowanego. Więc nie mów mi kurwa, że nic między wami nie iskrzy, rusz dupę i go przeproś za te twoje pierdoły, bo wcale nie jesteś mu obojętny. Uważaj, żmija nadchodzi. - zamilkł.
