Ichinose Harumi is having a hard time on her new environment- Japan. She admits that she's not accustomed to live there because if she had a choice, she would prefer to live in the Philippines. But due to her personal reasons, she has to live with t...
Aaminin ko, hindi pa rin maalis sa isip ko kung sino ba ang Nasami na 'yon. Ang alam ko lang sa kanya, isa siyang volleyball captain ng team nila. Hindi rin naman impossible na magustuhan ni Yuito ang babaeng 'yon dahil kumpara sa'kin, mas cute at babae kumilos si Nasami. Mukhang boto rin ang mga teammates niya sa babaeng 'yon, kaya sino ako?
Sino ako para magselos at masaktan?
Ako lang naman 'tong parang baliw na nagkagusto sa kanya e. Choice ko 'to e, kaya panindigan mo ngayon Harumi. Deserve mong masaktan kasi masyado kang umasa na gusto ka rin niya.
Nakatitig lang ako sa mukha ni Yuito habang pinapanood sila ni Nasami. Ang sakit sa puso na makita kung paano mamula ang mukha nito. May pagkamot pa nga ito sa tenga niya na parang nahihiya e.
Dahil 'di ko na rin kinaya, minabuti kong tumayo at umalis nalang. Pero 'pag nananadya nga naman ang tadhana, may natabig pa akong bakal kaya naging center of attention tuloy ako. At sobrang nakakahiya pa kasi nakita ako ni Yuito na halos mangiyak-ngiyak na. Sa sobrang taranta ko, napatakbo nalang ako palayo sa lugar na 'yon kahit pa tinatawag ni Akira at Yuito ang pangalan ko.
Sa ngayon, parang gusto ko munang mapag-isa.
Lumipas ang mga araw at pansin ko na medyo nawala na sa isip ko ang tisay na 'yon. Mas nagfocus nalang kasi ako sa studies ko, tutal si Akira and Yuito ay busy sa paglalaro nila.
Medyo nagtataka na nga si Akira sa'kin lalo na sa pagtanggi ko sa kanya na samahan siya sa Sports Gymnasium e. Mahirap man sa'kin, pero ito ang sa tingin ko na kailangan kong gawin. Move on nalang din siguro? Wews, kala mo e may relasyon kami ni Yuito kaloka.
"Uy." Kalabit ni Yuito sa'kin.
Biyernes ngayon at himala na magkasabay kami pauwi. Ang alam ko, mamaya pang gabi ang tapos ng training niya. Pero maga-alas singko palang ng hapon e nandito na siya sa parking lot.
"Bakit?" Pinilit kong maging matatag sa harapan niya. Tinatak ko na 'to sa isip ko ng ilang beses e, na dapat deadma lang sa nangyari. Don't let it bother you, ika nga nila.
"Tuloy tayo bukas?" Medyo alanganin nitong tanong sa'kin. Ay oo nga pala, sinabi niya sa'kin na may concert tickets siya ng Gigabytes.
"Bakit may lakad ka ba? Pwede namang hindi na lang natin ituloy kung ayaw mo." Fak, ba't parang ang sungit ko yata? Myghad. Baka mahalata niya na masyado akong affected sa Nasami na 'yon!
"Wala naman. Iniisip ko lang baka galit ka sa'kin. May nagawa ba ako sa'yo? Sorry na.."
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Namula naman ng sobra 'yong pisngi ko. Tangina, galit dapat ako 'di ba? Bakit ganito? Bakit ang rupok ko talaga pagdating sa Yuito na 'to?
"Okay," halos bulong kong sagot sa kanya. Nginisian naman ako nito. Parang baliw talaga 'to.
