Zawgyi
"အနာဂတ္မွာ ငါ စိတၱဇလူသတ္သမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္..."
သူ႔လက္မ်ားထဲမွ ကိုယ္လံုးေလးသည္ ဆတ္ခနဲတုန္သြား၏။ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေၾကာင့္ တုန္သြားျခင္းမဟုတ္သည္ကို သူ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ျဖဴဝင္းေသာ လည္ကုပ္ကိုၾကည့္ကာ သူ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လ်ွာျဖင့္သပ္၏။
"မင္းလည္း ခံစားရတယ္မဟုတ္လား..."
ျဖဴဝင္းေသာလည္ကုပ္တြင္ သူ႔လက္မ်ားကို ထားၾကည့္ခ်င္သည္။ ထိုလည္တိုင္တြင္ သူ႔လက္ေခ်ာင္းရာမ်ားထင္မည္လား။ သူ႔ကိုယ္သူ အျမဲတမ္း ျပဳလုပ္ၾကည့္တာေတာ့ ထင္ေလ့ရိွသည္။ ထို႔အတြက္ ယခု သူ႔ရဲ႕ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးကို လုပ္ၾကည့္လ်ွင္ေရာ။
ထိုအေတြးက သူ႔ကို အာေျခာက္လာသလို ခံစားရေစသည္။
"မင္းခံစားရတယ္မဟုတ္လား..."
ေျပာၿပီးသားစကားခြန္းကို ထပ္ေျပာကာ သူ႔ႏွာေခါင္းကို လည္ကုတ္တြင္ ဖိကပ္၏။ သူ႔ကိုယ္သင္းနံ႔သည္ သူ႔စိတ္၏ လ်စ္ဟာမႈကို ျဖည့္ဆည္းေပးသည္။
ခန္႔ၿငိမ္းကို သူ႔ကိုယ္သူသာ ရယ္ခ်င္ေနေတာ့၏။ ဂရုစိုက္ေပးလို၍၊ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္၍ လာသည္ဟု သူဆိုသည္။ သူ႔ရဲ႕ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးက ေပ်ာ္ရႊင္လားမေပ်ာ္ရႊင္လား သူ မသိ။ သို႔ေသာ္ သူကေတာ့ လစ္ဟာသည့္ ခံစားခ်က္သည္ တျဖည္းျဖည့္ ေလ်ာ့ပါးလာသည္ဟု ခံစားရသည္။
တကယ္ပဲ သူက လူေတြေျပာေျပာေနတဲ့ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ထင္ပါရဲ႕။
ထိုသို႔ေတြးေနရင္း သူ႔မ်က္လံုးထဲတြင္ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳ႕ကို ျမင္ေယာင္သြားခဲ့သည္။
အင္း... ဟုတ္တယ္ သူက ပံုမွန္လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္တုန္းကမွ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။
"စိတ္ထဲမွာ လစ္ဟာေနတာေလ..."
ႏွာေခါင္းျဖင့္ဖိကပ္ထားရာမွ ဖိကပ္မႈကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ သူေျပာင္းျပဳ၏။
လက္မ်ားတြင္းရိွ ေကာင္ကေလးက ၿငိမ္သက္ေနဆဲ။
"ေဟး..."
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားႏွင့္လည္ကုပ္ကြာသြားခ်ိန္တြင္ လည္ကုပ္တြင္ အနီစက္တစ္ခု။
YOU ARE READING
Eaftós Mania [OwnCreation]
RandomLove yourself... we usually talk to each other. So what abt we love ourself with Obessive love. The only one who can fill my void is me. That's what he said.