Zawgyi
"မင္း!"
အိမ္ထဲရိွလူတစ္ေယာက္၏ အေလာင္းကိုၾကည့္ကာ သူ အလန္႔တၾကားေရရြတ္သည္။ ညီညာစြာျဖတ္ခ်ထားသည့္ ေခါင္းမွ မ်က္လံုးမ်ားသည္ ေျခတစ္လွမ္းခ်င္း ဝင္လာသည့္ သူ႔ကို လိုက္ၾကည့္ေနသလိုပင္။ ထို မ်က္လံုးမ်ားတြင္ အသက္သည္ ကင္းမဲ့ေနေခ်ေသာ္လည္း သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ထိုမ်က္လံုးမ်ားက သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္ဟု ခံစားေနရဆဲ။
"တခ်ိဳ႕ အရာေတြက ဘယ္ေလာက္ေရွာင္ေရွာင္ မရဘူးထင္ပါရဲ႕..."
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္ကေလးသည္ ေအးစက္စြာေျပာသည္။ သူ အသက္ကိုတခဏေအာင့္မိ၏။ သူ႔စိတ္တစ္ခုလံုးသည္ ဘာကိုခံစားေနမိမွန္းမသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရႈပ္ေထြးေနခဲ့သည္။
"မင္း သူနဲ႔အိပ္ခဲ့လား?"
အသက္ေအာင့္၊ ျပန္ရွဴထုတ္ စိတ္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ သူ ပထမဆံုးေမးမိသည့္ေမးခြန္း။ ထိုေမးခြန္းကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ေမးမိတာလဲဟု သူ႔ကိုယ္သူပင္ မသဲကြဲေတာ့။ တကယ္ဆိုရင္ သူေမးရမွာဒါမဟုတ္ဘူးေလ။
"ခင္ဗ်ားအရင္ေမးတာ ဒီေမးခြန္းလား"
ဦးေခါင္းမဲ့ေနသည့္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနရင္းမွ ထိုေကာင္ေလးသည္ သူ႔ကိုျပန္ေမးခြန္းထုတ္လာ၏။ သူ႔ေမးခြန္းက အရင္ဆံုးမေမးသင့္သည့္ ေမးခြန္းမွန္း သူ သိေသာ္လည္း တစ္ဖက္သူက သူ႔ကို ေထာက္ျပေျပာဆိုခ်ိန္တြင္ သူ႔မ်က္ႏွာမရဲဘဲမေနႏိုင္။
"ငါ..."
"မအိပ္ခဲ့ဘူး..."
သူ႔ထံမွတင္းၾကပ္ေနသည့္ အမူအရာတို႔ေျပေလ်ာ့သြားသည့္ဟန္ကိုၾကည့္ၿပီး ထိုေကာင္ေလးသည္ ခပ္တိုးတိုးရယ္၏။
"နမ္းေတာ့နမ္းခဲ့ျဖစ္တယ္..."
သူ႔ကိုယ္လံုးသည္ ေတာင့္ခနဲျဖစ္သြားခဲ့သည္။
"ဘာလို႔ကြ်န္ေတာ့္ဆီမလာတာလဲ..."
ေသြးမ်ားေပၾကံေနသည့္ လက္မ်ားကိုကမ္းေပးကာ ထိုေကာင္ေလးသည္ သူ႔ကိုေခၚခဲ့သည္။
အေလာင္းသည္ ခုတင္ေအာက္ၾကမ္းတြင္ ထိုေကာင္ေလးသည္ အေလာင္းကို ဖင္ခုထိုင္ထား၏။ သူက ထိုေကာင္ေလး၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ အင္း အက်ဥ္းခ်ံဳးေျပာရလ်ွင္ေတာ့ သူလည္း ထိုအေလာင္းကို မီွထိုင္ထားတာပါပဲ။
YOU ARE READING
Eaftós Mania [OwnCreation]
RandomLove yourself... we usually talk to each other. So what abt we love ourself with Obessive love. The only one who can fill my void is me. That's what he said.