Zawgyi
"မင္း အလုပ္က ပင္ပန္းလား..."
"မပင္ပန္းပါဘူး..."
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေကာင္ေလး၏ ပခံုးမ်ားကိုထုေပးေနရင္းမွ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ခန္႔ၿငိမ္းကိုသည္ သက္ျပင္းရိႈက္၏။
"တကယ္ဆုိ ငါကအလုပ္လုပ္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား..."
"အလုပ္လုပ္ေနရင္းနဲ႔ ခင္ဗ်ားေပ်ာက္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ..."
"ငါ မရွိေတာ့ဘူးလုိ႔ မင္းေျပာလုိက္ေပါ့... ငါက မင္းရဲ႕ အစ္ကို... အဲ့လုိမ်ိဳးေျပာၿပီး အလုပ္ဝင္ရမလား..."
"ေနပါေတာ့... မွတ္ပံုတင္လည္း ရွိတာမဟုတ္ဘဲနဲ႔..."
သူတိတ္သြားျပန္သည္။ တကယ္ဆို သူက အႀကီးေလ... အဲ့ဒါကို အငယ္က ေက်ာင္းလည္းတက္ရေသး၊ ပိုက္ဆံလည္းရွာရေသးဆုိတာက တစ္မ်ိဳးႀကီး။
"အခုသူ႔ဆီမွာ အလုပ္အတူတူ လုပ္ေတာ့ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က အတူတူရွိတဲ့အခ်ိန္ပိုမ်ားသြားမွာေပါ့..."
သူ႔ပခံုးကို ႏိွပ္နယ္လိုက္ထုေပးလုိက္လုပ္ေနသည့္ လက္မ်ားကို ခန္႔ၿငိမ္းကို ဆြဲယူသည္။ အေနာက္သို႔ သူလွည့္ခ်ိန္တြင္ သူ႔ကို ၾကည့္ေနသည့္ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္အမ်ိဳးသား၏ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုေလ၏။
"သဝန္တုိတာလား..."
ရယ္ဟဟေမးသည့္ ေမးခြန္းေၾကာင့္ သူ႔ထက္အသက္ႀကီးရင့္သည့္ အမ်ိဳးသား၏ မ်က္ခုံးမ်ားသည္ တြန္႔ခ်ိဳးသြား၏။ တစ္ဖက္သို႔လွည့္သြားကာ အသံတုိးတုိးျဖင့္...
"ငါ့ကိုယ္ငါ ဘာလုိ႔ သဝန္တိုရမွာလဲ..."
ထိုသို႔ေျပာကတည္းက သဝန္တိုေနသည္ဆုိသည္က အသိသာပင္။
"ဒီကိုလာ..."
သူ႔ေဘးတြင္ထိုင္ခ်လာသည့္ အမ်ိဳးသား၏ ပခံုးေပၚသို႔ သူ ေခါင္းအသာမီွ၏။
"ခင္ဗ်ားနဲ႔သူ အိပ္တုန္းက ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ..."
"သူက ငါ့ကို သေဘာက်ေနတာ... အ့ဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ငါ့မိဘေတြ ဆံုးလုိ႔ ငါ ဝမ္းနည္းေနရတဲ့အခ်ိန္ေပါ့..."
ထိုသူသည္ စကားကိုခဏရပ္၏။ ထို႔ေနာက္မွ ထပ္ျဖည့္ေျပာေလသည္။
YOU ARE READING
Eaftós Mania [OwnCreation]
RandomLove yourself... we usually talk to each other. So what abt we love ourself with Obessive love. The only one who can fill my void is me. That's what he said.