Ay Işığı Çiçeği

-2-

Lasseter ailesinden sonra trajik biçimde Kendrick soyuna geçen çiftliğin ve civar yerleşim alanlarına göre oldukça iyi durumda olan malikanenin kahyası olan Robert, bizzat, Rosalinda'ya misafir odasına girişi yasaklamıştı ve ne doğru bir karar aldığını günden güne anlıyordu. İlk olarak yabancının sağlık durumu küçük hanımı görmediği zamanlarda iyiye gidiyordu. Azalan ağrıları sayesinde kendisinden de bahsetmeye başlamıştı ki doktor en çok buna önem veriyordu. Yaşlı adam doktorun kendi çıkarını düşündüğünü bilyordu ya neyse. Diğer yandan evin hanımı konumundaki Rosalinda'nın tüm yaramazlıkları kabul görmüş olabilirdi ancak misafire olan tavırları dedikodu malzemesi olmamalıydı. Kadının düşünmediği saygınlığı yaşlı adam her daim önemsiyor ve korumaya çabalıyordu. Ne var ki Rosalinda Kendrick yemininden dönmeyecekti.

"Huysuzluk etmeyi kes de gir içeri!" diye bağıran genç kadın eliyle tahta kapıyı aralamıştı bu sırada ve çiftliğin en büyük domuzunu azarlamakla meşguldü.

Genç Tom ise ahırdan kendisine seslenmişti ve kadının dikkati birden o tarafa yönelmişti. "Hanımım hemen gelmeniz gerek!"

Rosalinda ellerindeki çamurları aceleyle önlüğüne silip koşarak ahıra girdi ve dünden beri tahmin ettiği şeyin gerçekleştiğini gördü. Tepki vermediğini ve durumu olgunlukla karşıladığını sanıyordu ancak onu gören Tom, genç kadının ne denli üzgün olduğunu biliyordu. Olan şuydu ki doğum yapan keçilerden biri kurtulamamıştı ve şimdi yavrusu başında çaresizce sesini duyurmaya çalışıyordu.

"Bir yolunu bulacağız," deyip dolan gözlerini yavru keçiye sarılarak saklamaya çalıştı genç kadın ve Tom'a "Aksiyi buraya getir," diyerek ayağa kalktı.

Köyde doğmuş ve büyümüş olan Tom ise büyük bir hayranlıkla hanımını izliyordu ve herkes biliyordu ki bugün gördüklerini gidip herkese anlatacaktı. Bütün deliliğine rağmen Rosalinda Kendrick çiftliğindeki hayvanların refahını sağlamakta bir numaraydı.

Aksi adını verdiği keçiye eğilip "Bu iyiliği yapmak zorundasın," diye fısıldadı ve kucağında tuttuğu yavruyu ona yaklaştırdı. Başta, beklediği gibi yeni doğum yapan keçi var gücüyle oradan uzaklaşıp kendi yavrusunu bulmaya çalıştı ancak kadının elinden kaçması mümkün olmadı ve planladığı gibi yavrunun kokusunu ona vermeyi başardı. Ardından geri çekilip yavrunun ondan süt emmesini bekledi. Bu nokta biraz azarlamalar ve yükselen sesler ile devam etti ancak sonunda Aksi, yavruyu kabul etti ve emzirmeye ikna oldu.

"Başaracağınızı biliyordum!" dedi coşkuyla Tom.

"Sessiz ol," dedi ciddiyetle Rosalinda ve gözlerini keçilerden ayırmadan bir çocuk olarak gördüğü Tom'a açıkça emir verdi. "Atlara bak."

Ahırda keçilerle yalnız kalan genç kadın kapının önüne oturup bir süre onları izledi ve sonunda gözyaşlarının akmasına izin verdi. Babasından öğrendiği mucizeyi ilk defa yapmak zorunda kalmıştı ve şükürler olsun Aksi'yi tahmin ettiği kadar zorlamak zorunda kalmamıştı. Normalde yeni doğum yapan hayvanların yavruları dışında hiçbir canlıya merhamet beslemediğini biliyordu. İnsanların da bu şekilde davrandığının farkındaydı. Tüm bunları çocuk yaşta babasından öğrenmişti.

Bay Kendrick yani babası, genç kadını hayvanlar konusunda eğitmişti. Ayrıca sürekli seyahat halinde olmaları sebebinden ateş yakmak veya avlanmak konusunda da iyi durumdaydı. Diğer kız çocukları gibi kan görmeye dayanamayan ya da bunu iğrenç bulan bir çocuk olmamıştı Rosalinda. Bu yüzden çiftliğe gelir gelmez tüfek istemiş ve belli aralıklarla ava çıkmıştı. Zaten düşünüldüğünde, bir deve benzeyen yabancıyı kasten vurmamıştı.

İngiltere'nin ücra köşesindeki bu bölgede arazi sahipleri davetsiz misafirleri sevmez ve herhangi sınır ihlalinde, gelen kişiyi sertçe uyarmaktan çekinmezlerdi ama Rosalinda'nın niyeti uyarıda bulunmak değildi. Çalılarda gördüğü hareketi yırtıcı bir hayvan zannetmişti. Bunu düşünmek kendisini hala güldürüyordu. İtiraf etmeliydi ki o süslü cemiyet erkeğini vurmaktan pişmanlık duymamıştı. Yine de adamı vurduğu noktaya bakılacak olursa eh, yazık olmuştu. Adamın çocuk yapma yetisini az kalsın elinden alacaktı. Sonuçta onu vurduğu yer... Kasık bölgesiydi.