MEMORY (VSOO)

🍁 Special Chapter 🍁

2 Yıl sonra

-Aşkım Hyuna'ya bakar mısın?

Jisoo zilin çalması üzerine daha yeni uyuttuğu kızı Hyuna'yı beşiğine koymuş ve kapıya bakmaya gitmişti.

Kapıyı açtığında karşısında küçük Jaehyun ve Tzuyu'nun geldiğini gördü.  Jaehyun yine her zamanki gibi koşarak Jisoo'ya sarılmış ve onu yanağından öpmüştü.

-Sooya biz geldik!

Jisoo da gülümseyerek kollarını küçük çocuğa sardığında o da eş zamanlı olarak Jaehyun'u öpmüştü.

Jisoo Tzuyu'ya da hoşgeldin dedikten sonra Tzuyu ile birlikte içeriye girmişti.

-Sooya küçük kız kardeşim nerede?

Jaehyun heyecanla sorduğunda Jisoo da istemsizce kıkırdamıştı.

-Yukarıda uyuyor. Baban da oradaydı. Hadi sen de git bakalım

Jisoo gülümseyerek küçük çocuğun arkasından bakarken Tzuyu'nun sesini duymasıyla transtan çıkmış ve o tarafa bakmıştı.

-Jisoo bugün Jaehyun bende kalacak

Jisoo onu kafasını sallayarak onaylamıştı. Ama Tzuyu'da bir gariplik vardı. Sürekli gözlerini kaçırıyordu.  Sanki söylemek istediği bir şey varmış da söyleyemiyormuş gibiydi.

Jisoo derin bir nefes alarak Tzuyu'yu omuzlarından tutarak hafifçe koltuğa oturtmuş ve karşısındaki tekli koltuğa geçerek konuşmaya başlamıştı.

-Hadi anlat bakalım. Neden üzgünsün? Bana söylemek istediğin bir şey mi var?

Tzuyu başta her ne kadar konuşmak istemese de Jisoo'nun ısrarları üzerine konuşmaya başlamıştı.

-Ben sadece sana yaptıklarım için beni affetmeni istiyorum. Hastanden daha yeni çıktım. O süre zarfında oğluma çok iyi bakmışsın. Ve...

Tzuyu'nun sesi sonlara doğru iyice çatallaşmış ve cümlesini tamamlayamamıştı.

-Ve sana yaptıklarım için özür dilerim. Daha lise yıllarındayken bile sana karşı bir çok kötülük yaptım. Ama sen her şeye rağmen bana hâlâ çok iyi davranıyorsun. Açıkçası ben senin bu iyimserliğine çok imreniyorum.

Tzuyu hıçkırıklarının arasında zor da olsa söylemek istediği cümlesini tamamladığında ağlamaya başlamıştı.

Jisoo da karşısındaki genç kadının yaşlı olan gözlerine daha fazla dayanamadığı için yanına giderek ona sarılmıştı.
Daha sonra teselli edercesine elini omzuna koyarak konuşmaya başlamıştı.

-Yapma Tzuyu. Ben seni çoktan affettim. Ayrıca hatanı kabul edip özür dilemen yeterli. Her insan hata yapar öyle değil mi?

Tzuyu, Jisoo'nun dedikleri üzerine son kez Jisoo'ya sarılmış ve Jaehyun'u akşam alacağını söyleyerek evden çıkmıştı.

Jisoo da Tzuyu gittikten sonra Taehyung ve Jaehyun'un yanına, üst kata çıkmak için merdivenlere doğru ilerlemeye başlamıştı. 

-Sooya kardeşim çok tatlı

Jisoo Jaehyun'un dediği şey üzerine gülümsemiş ve olumlu mırıltılar çıkararak yatağın üzerinde oturan Taehyung ve Jaehyun'un yanına doğru ilerlemeye başlamıştı. Taehyung boşta kalan diğer kolunu da karısının omzuna koymuştu. Artık herkes mutluydu.

İşte böyleydi hayat. Bazen sevdiklerini alır, belli bir süre sonra seni onlarla  karşılaştırırdı. Jisoo için de durum bundan farksız değildi. Ailesi ve arkadaşları onu, bilmediği bir sebepten dolayı bırakmışlardı. Ve belli ki neden bırakıp gittiklerini hiç bir zaman ögrenemeyecekti Jisoo. Daha sonra hiç beklemediği bir anda sevdiği de onu bırakmıştı. Ama artık bunun için üzülmüyordu. Sonuçta artık sevdiği adamlaydı. Ve mutluydu. Zaten önemli olan da bu değil miydi? Her ne olursa olsun işin sonunda mutlu olmak varsa o durum için çok da üzülmemek gerekirdi. Bu durum ne olursa olsun...
Jisoo bu yüzden artık üzülmüyor ve hayatına devam ediyordu. Artık oğlu yerine koyduğu Jaehyun dışında başka bir çocuğu daha vardı. Ve onu çok seviyordu. Jisoo bazen Hyuna'yı tanrının verdiği bir hediye olarak görüyordu. Kim bilir? Belki de öyleydi. Zor zamanlar geçiren insanlar sabreder ve karşılığında tanrının da  onlara bir hediyesi olurdu.

Jisoo derin bir nefes alarak bunları düşünmeyi bıraktığında Taehyung'a daha çok yaklaşmış ve ona sarılmıştı.

-Sooya ben de sarılmak istiyorum

Bunu gören Jaehyun da yalancı bir sinirle konuştuğunda Jisoo da gülümseyerek diğer kolunu da karşısındaki küçük çocuğa sarmıştı. Ardından odada herkesin duyabileceği bir şekilde bazı kelimer fısıldamıştı.

"Sizi çok seviyorum."

           
  ♡~ SON~♡