9.BÖLGE:VİRÜS

BÖLÜM:3

Diyeceğim tarafta şarkıyı açarsanız, fazla güzel olur. İyi okumalar...

"Minyeon, ne yapıyorsun?Lütfen not almaya devam et."

Minyeon uğraşmakta olduğu saçlarını bir kenara bırakıp, Doktor Mingi'yi dinlemeye başladı. Ameliyatlardan normalde korkan birisiydi ama doktor olmayı istemişti.
Bu da onun sorunuydu işte.

"Evet dediğim gibi, eğer bir kalp ameliyatındaysanız odacıklara dikkat etmeniz gerekiyor. Bir santim ile bile işi kötüleştirebilirsiniz. Bu yüzden beni dikkatlice izlemenizi istiyorum."

Doktor Mingi, kadavraya doğru yürürken yanındaki hemşireden açmış olduğu göğüs için portegü'yü* istedi.

Dikkatlice göğsü açarken kalp ortaya çıkmıştı.
İçerideki stajyerlerin şaşkın bakışları ve sesleri odayı doldururken, Mingi daha da dikkat ederek kalbi biraz üste çıkardı.

"Bu gördüğünüz kadavra, daha üç gün önce hayatını kaybetti. Sizlere ameliyatları göstermek için bir süredir dondurmak zorunda kaldık. Bu yüzden kalp işlevini öldürmeden direk konuya girmek istiyorum."

Herkesin gözü Doktor Mingi'deyken, Minyeon sürmüş olduğu ojeler ile ilgileniyordu. Doktor Mingi gözlerini stajyerlerde gezdirirken Minyeon'da takılı kalmıştı.

"Minyeon?"
Minyeon başını kaldırıp Mingi'ye bakmıştı.

"Efendim hocam?"
Mingi sinirle gülümserken aynı zamanda Minyeon'a doğru yürüyordu.

"Ne yapmaya çalışıyorsun? Farkındaysan burada ders veriyorum. Senin yaptığın ise süslerin ile ilgilenmek. Böyle doktor olmayı mı istiyorsun?"

Minyeon gözlerini devirip Mingi'ye tekrar bakmıştı.
"Peki hocam, bir daha olmaz. Oldu mu?"

Mingi samimice gülümsedi. Ardından tek kaşını kaldırıp cevap verdi.
"Sözünde duracaksan oldu."

Minyeon bıkkınca nefesini verdikten sonra başını salladı.
"Güzel." Mingi'nin sesinden sonra Minyeon not defterini daha da sıkı tutmuştu.

Mingi kadavranın yanına geri dönerken konuya tekrar başlamıştı. Minyeon'dan gözlerini ayırmayarak tabi.

Minyeon ise bütün hayatının ders almakla geçmesi yüzünden ve Mingi'nin ona böyle davranmasından bozuk sinirlerini iyice bozmuştu.

"Herhalde yedisinde neyse yetmişinde de odur derken bundan bahsediyorlardı. Ömrüm dersler ve sınavlarla biticek, inanamıyorum."

Sessizce fısıldadığı şeyin ardından şu son kırk dakikanın geçmesini bekliyordu.
Ameliyat işini zaten biliyordu.

***

"Çin'in Wuhan kentinde DSÖ'nin almış olduğu karara göre, Biyoteknisyen profesörleri için çalışma alanı hazırlandığı duyuruldu. Profesörler, bu akşam ülkelerinden yola çıkarak Wuhan'da buluşacaklar ve ilaç için çalışmalar yapacaklar. Bu çalışmaları en hızlı şekilde yapmak isteyen profesörler, bir ay boyunca karantina altına mı alıncaklar? Bu bir ayın uzayacağı hakkında bilgbilgiler doğru mu? Ya da tekrar ülkelerine dönemeyecekler mi? Kısa zamanda DSÖ'den bilgi rica etme dileğiyle.
Corona virüsü..."

Jin, açmış olduğu haberi kapatıp telefonunu masanın üzerine koymuştu. Bu akşam Profesör Daewok ve Profesör Win'de Wuhan'a gideceklerdi. İçinde hiç olmadığı kadar büyük bir sıkıntı vardı. Belki de her şey iyi olacaktı ama o sadece böyle hissediyordu. Sonuçta herkes virüsten korkuyordu.

Hadi ama, Güney Kore'ye kadar gelmiş olsada kaybedeceği bir şey yoktu. Yani, annesinden başka...

Derin bir nefes alıp verdi sakince. Belki de DSÖ'nin almış olduğu bu karar gerçekten işe yarayacaktı. Sonuçta yetkili kişiler onlardı.
DSÖ ülkelerdeki başkanlara önce danışıp, sonra profesörleri kendi isteklerine göre Wuhan'a götürmek istemişti. Hepsinin orada toplanmasının daha iyi olacağını söylemişti.