öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna|gxg

fünf.

"sen gül diye herkesi ağlatabilirim ama sen ağlarsan savaşı kaybederiz."

İki ay sonra...

Günlerden pazartesi. Yine okula gitmek için yola koyulup kısa sürede okula varmışım. İçimde her zamankinden farklı şeyler var. Kapıdan girene kadar bin tane senaryo düşündüm. Birinde bile başrol değildim.

Sebebi ne mi?

Yosun, birine aşık olmuş. En yakın arkadaşıma. En yakınıma. O günden sonra birine 'en' ile başlayan sıfatlarda itham edemedim.  Çünkü anladım ki 'en yakınım' dediklerimiz en uzakken 'en nefret ettiğim' dediklerimiz en yakınlarımızmış.

Onlar şuan çıkıyorlar. Yosun'un en yakın arkadaşı konumundayım şu sıralar. Her şeyini gelip bana anlatıyor. Sevgilisi ile öpüşmesinden babasına kadar. Her zaman onun yanında olurum. Bunu biliyor. Ama ben biraz da olsam kendimin yanında olmak istiyorum.

Çünkü Yosun'u tanıdığımdan beri aynada gördüğüm kişiden çok uzaklaştım.

Ben kimim, amacım ne? Bilmiyorum. Eskiden doktor olmak isterdim. Artık istemiyorum. Eskiden yemek yemeyi çok severdim, artık yemek yemiyorum. Eskiden uyumaya düşkünken günlerce uyuyamıyorum.

Bilmiyorum diyorum ya.

Belki de her şey sevilmediğim içindir. Ne ailem tarafından ne de onun tarafından sevildim.

Yosun, Yosun'um...

Gözleri bir beni görmeyenim...

Neden beni sevmedin?

~•~

"Okul çıkışı geliyor musun?"

Sigaramı söndürüp kafamı kaldırdım.

"Neye Miraycığım?"

"Partiye."

"Hangi dağda kurt ölmüş de biri parti yapıyor?" diye sorduğumda saçımı karıştırıp bana güldü.

"Elif yapıyormuş. Senin platoniğin. Bir şeyi mi ne yenmiş bir arkadaşı. Onun kutlaması." dediğinde kafamı salladım.

"Kimler geliyormuş, biliyor musun?"

"Okulun çoğu geliyor. Tabii sen, seninki geliyor mu diye soruyorsan..." dediğinde omzuna vurdum. "Şaka yapıyorum ne vuruyorsun ya? Neyse o da geliyor."

"Bize de gitmemek düşer o zaman."

"Neden ya?"

"Sevgilisi ile gider. Onları görmek istemiyorum."

Yüzünü asıp bana sinirle baktı.

"Şu kız yüzünden soyutlan böyle. Aferin sana."

"Gitmek istemiyorum. Sen gideceksen git."

"En yakın arkadaşım olmadan gitmek istemiyorum. Ve gitmeyeceğim."

"İyi gidelim."

"Ne?"

"Gidelim diyorum. "

Gülümsediğinde güldüm.

Çabuk mutlu oluyordu, seviyordum bu huyunu.

Mutlu bir kızdı. Ve en yakınlarımdan biriydi.

O mutlu olsun diye canımın yanmasını umursamazdım.