Hiç tanışmadığı birini özleyebilir miydi insan? Cevabınız hayır ise daha önce ulaşamayacağınız birilerini sevmemişsiniz demektir. Bunu biliyorum çünkü ben de benim nefes aldığımdan haberi bile olmayan birine aşık oldum. Sonradan anladım ki bu yaptığ...
Buradan sonrası çok hızlı gelişmişti. Adının Orhun olduğunu öğrendiğim orta yaşlı adam ve Okay, olduğum odadan çıkmıştı. Birkaç dakika sonra Anka gelip iletişim bilgilerimi ve hayatımın geri kalan detaylarını almıştı ve normal hayatıma devam edebileceğimi ama peşime bir adam takacaklarını, kaçmaya yeltenmemem gerektiğini söylemişti.
Elime, içinde 3-4 adet ilaç kutusu bulunan bir poşet tutuşturup, ne zaman içmem gerektiğini uzun uzun anlatmıştı. Bunlar sayesinde normal bir hayat sürebilirmişim. Her saniye delirmeyi bekleyerek nasıl normal bir hayat sürebilirdim ki? Bu mümkün müydü?
Edebileceğim kadar çok itiraz ettikten sonra ikna edilen ben olmuştum. Bunun, benim iyiliğim için olduğunu ve olması gerektiğini söyleyince el mecbur kabul etmiştim.
Saat gecenin onuydu. Anka, bu saatte eve yalnız gitmemem için beni bırakmayı teklif etti. Bunun, yaşadığım yeri kontrol etme amaçlı olduğunu biliyordum ama yine de kabul ettim. Gece en geç 8’de eve gelen benim için, bu saatte dışarıda olmak korkutucuydu.
Anka'nın arabası ömrüm boyunca çalışsam da alamayacağım kadar pahalıydı. Kendimi kasmamaya çalışarak yolcu koltuğuna oturdum. Anka da sürücü koltuğuna geçti. İlk birkaç dakika konuşmadık, arabada sadece benim, evimi tarif ediş sesim duyuluyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anka sessizliğe dayanamadığından mı yoksa vicdan azabı çektiğinden mi bilmiyorum ama konuşmaya başladı. Gözlerini yoldan ayırmıyordu.
“Olanlar için özür dilerim. Seni o odaya sokmadan önce iyice teyit etmeliydik. Ama biliyorsun, oradaydın. Fiziksel özelliklerin, deneğinkilerle uyuşuyordu ve ağabeyim... Selim... Bunu uzun zamandır bekliyor.”
“Neyi beklediğini sorsam, söyleyemezsin ama değil mi?”
“Söylemem de, söyleyemem de. Ama bize güven, içine düştüğün durumdan seni kurtaracağız.”
Tam bir şeyler söylemek için ağzımı açmıştım ki gözlerim yolu taradı. Yolun ortasında, şu an üzerine doğru gitmekte olduğumuz genç bir kadın vardı. Anka'nın da onu görmesi için beklemeye başladım ama son hız gidiyordu.
“Dur, dur, DUR!” Boğazımı acıtacak bir çığlık attım. Başımı ellerimin arasına aldım ve gözlerimi kapattım. Anka arabayı durdurup ellerimi kulaklarımdan çekti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
