Unicode👬
ခြေထောက်ကကောင်းသွားပေမဲ့လည်း စည်သူအနားမှာမနေတော့ဘဲပြန်သွားမည်ကိုကြောက်သောကြောင့် မကောင်းသေးဟန် ဟန်
ဆောင်နေမိသည် ။
"ထူးအောင်ရေ မထသေးဘူးလား ၊ မင်းဒီနေ့Tutorialရှိတယ်ဆို
ထတော့လေ"
"အစ်ကိုလိုက်မပို့ဘူးလား"
စောင်ပုံထဲကနေထွက်မလာသေးဘဲအသံလေးကသာအရင်ထွက်လာ
သည် ။ စည်သူ စောင်ပုံထဲကကောင်လေးကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။
"ဒီနေ့ငါကျောင်းမတက်ဘူး ၊ မင်းခြေထောက်လည်းသက်သာနေပြီ
မလား ၊ ဒီနေ့တော့ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်သွားလိုက်တော့"
"အစ်ကိုကဘာလို့ကျောင်းမတက်တာလဲ"
"ချိန်းထားတာရှိလို့"
ကောင်လေးကသူ့အပေါ်ကစောင်ကိုဖယ်ပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွား
သည် ။ ကျောင်းသွားဖို့အတွက်ပြင်ဆင်ပြီးအောက်ထပ်သို့ဆင်းလာ
သည် ။ စည်သူကမနက်စာစားဖို့အတွက်ထိုင်စောင့်နေသည် ။
"ကျွန်တော်သွားတော့မယ်"
"ထူးအောင် မနက်စာစားသွားလေ"
"မစားတော့ဘူး ၊ နောက်ကျနေပြီ"
"ထူးအောင် မင်းနဲ့စကားမများချင်ဘူးနော် ၊ မင်းဆေးသောက်ရမှာ
မင်းမသိဘူးလား ၊ လာ ထိုင် အစောကြီးရှိသေးတယ်"
ထူးအောင်ကိုဆွဲခေါ်ပြီးစားပွဲတွင်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ။ ကောင်လေးကစကားတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲထမင်းကြော်စားကော်ဖီသောက်ပြီး
ထွက်သွားသည် ။
"မင်းလွယ်အိတ်ထဲမှာဆေးထည့်ပေးထားတယ် ၊ နေ့လယ်သောက်
လိုက်ဦးနော်"
ကားပေါ်တွင်လည်းနားကြပ်တပ်ပြီးမျက်နှာသေနဲ့တစ်နေရာတည်းကိုသာစိုက်ကြည့်နေသည် ။ ကားဂိတ်ဆုံးအထိပါသွားမှန်းတောင်သူမသိလိုက် ။ ကားသမားဦးလေးကြီးကကားတံခါးပိတ်ဖို့အတွက်ဆင်းခိုင်းတော့မှကားဝင်းအထိပါလာမှန်းသူသိတော့သည် ။ ကားပေါ်ကဆင်းပြီးအဆောင်ဘက်ကိုလမ်းလျှောက်လာလိုက်သည် ။ ထူးအောင်အဆောင်ရှေ့တောင်မရောက်ဘဲပြန်လှည့်ပြေးပြီးနောက်ထွက်မယ့်ကားပေါ်ကိုဆက်တက်လိုက်သည် ။ တစ်နေကုန်ကားပဲပတ်စီးနေမိသည် ။
YOU ARE READING
သူနဲ့ကျွန်တော်(Season - 2)
RomanceUnicode + Zawgyi ဒါလေးကတော့သူနဲ့ကျွန်တော်ဒုတိယတွဲလေးပါ ထူးအောင်နဲ့စည်သူရဲ့အကြောင်းလေးပေါ့ ဖတ်ကြည့်ရင်သေချာပေါက်ပျော်စေရပါမယ် ဒါေလးကေတာ့သူနဲ႕ကြၽန္ေတာ္ဒုတိယတြဲေလးပါ ထူးေအာင္နဲ႕စည္သူရဲ႕အေၾကာင္းေလးေပါ့ ဖတ္ၾကည့္ရင္ေသခ်ာေပါက္ေပ်ာ္...
