paper plane | chensung

Three

"Anne, Jisung bizde yatıya kalabilir mi?"

Chenle annesine yavru köpek bakışlarıyla baktı. Bayan Zhong oğlunun bu bakışlarına asla hayır diyemezdi.

"Elbette kalabilir Lele. Sormanıza gerek bile yok. Jisung rastgele bir arkadaşın değil sonuçta."

Bayan Zhong en içten gülümsemesini oğluna sundu. Chenle bu cevabı duyar duymaz çığlıklar atarak annesine sarıldı.

"Teşekkür ederim! Hemen Jisung'a haber vereceğim!"

Chenle annesini yanağından öpüp kapıya koştu ve ayakkabılarını -yarım yamalak- giyerek karşı kaldırımdaki eve koştu. Annesi onun bu hareketlerini kahkaha atarak izliyordu.

"Jisung'u bir arkadaştan fazlası olarak seviyorsun, değil mi Lele?"

__________

"Jisung-ah! Jisung-ah!"

Chenle var olan tüm gücüyle önündeki kapıya vuruyordu.

"Lele? Sakin ol! Ne oldu?"

"Annem bize yatıya gelebileceğini söyledi!"

Küçük olan çocuğun gözleri sevinçle parladı.

"Bu harika bir şey!"

"Biliyorum!" Chenle heyecanla küçük bir çığlık attı.

Chenle Jisung'u kolundan çekiştirerek kendi evine götürdü. O sırada Bayan Zhong da Bayan Park ile konuşuyordu. Chenle hiç vakit kaybetmeden arkadaşını kendi odasına götürdü ve arkadan kapıyı kapatıp heyecanla Jisung'un yüzüne bakmaya başladı.

"Hadi araba yarışı oynayalım!"

__________

İki küçük çocuk oyun oynamaktan bitkin düşüp uykudan gözlerini bile açık tutamıyordu.

"Sungie, uykum var..."

Chenle kollarını kucak isteyen bir bebek gibi açıp Jisung'a ellerini açıp kapatıyordu. Bu 'gel ve bana sarıl minik bebek' demekti.

Jisung hafifçe kıkırdayıp Chenle'ya doğru yürüdü. Pijamaları ona büyük geldiği için tişörtünün kollarından sadece parmakları açıkta kalıyor ve paçaları biraz yere sürülüyordu. Dudaklarını Jisung'a doğru büzüp gözlerini kapatmıştı.

"Gerçekten aşırı şirinsin Lele. Benden büyük olduğuna inanamıyorum!"

Jisung kollarını Chenle'nun beline sardı. Chenle da onun boynuna sarıp kafasını Jisung'un boynuna gömdü. Chenle Jisung'a sarılmayı seviyordu çünkü çilek gibi kokuyordu ve Chenle bu kokuya bayılıyordu. Ona göre bu koku Jisung'un kokusuydu ve bir başkasında olamazdı. Çilek kokusu sadece Jisung'da bu kadar güzel kokuyordu.

"Jisung... Çok güzel kokuyorsun..."

Chenle'nun sesi sonlara doğru giderek kısılmıştı. Jisung onu bırakıp yatağa gitti ve yorganı açtı. Chenle vücudunda hissettiği ani soğukla irkildi.

"Lele hadi gel."

Chenle ona denileni yapıp ayaklarını sürüye sürüye yatağa yattı.

"Sungie, bana sarılır mısın?"

Jisung ikinci kez bile düşünmeden hyunguna sarıldı. Chenle otomatik olarak kafasını Jisung'un boynuna gömdü ve çilek kokusuyla gülümsedi. Çok geçmeden iki küçük çocuk da yüzlerinde kocaman gülümsemelerle uyuyakalmışlardı. Ve hayatlarında hiç bu kadar huzurlu uyumamışlardı.

Onlar böyle şirin bir şekilde uyurken Bayan Zhong da gülümseyerek kapıdan onları izliyordu. Kocaman bir gülümseme ile.

Umarım bu fic çok saçma ilerlemiyordur gerçekten kendim okumaya korkuyorum...