Gdy Stawką Jest Życie

Żyć teraz

Cześć, co u Was?

Ja aktualnie siedzę w domu  nadrabiając zaległości w serialach,  lekturach i zabawie z Caro, który ostatnio pokochał aportowanie antystresowych piłeczek.

Przepraszam, że tak długo nie pisałam i dziękuję wszystkim, którzy o mnie myśleli ❤

W czasie kiedy nie pisałam wydarzyło się wiele rzeczy.

Cały tydzień (24. grudnia do 31. stycznia) udało mi się przeżyć bez kiepskich wspomnień.

To wszystko występuje coraz rzadziej, a jak już się pojawia, staram się dołować krótko (każda emocja jest do czegoś potrzebna, ale tylko wtedy kiedy nie jest jej ani za dużo ani za mało), tak, że przed pójściem spać muszę się ogarnąć, poprawić humor i na następny dzień znowu żyć tak jak chcę i cieszyć się z życia.

W szkole jestem bardziej otwarta, tylko czasami chyba za głośno się śmieję.

Nadal staram się doceniać małe rzeczy w życiu, mimo że czasem zdarza mi się narzekać.
Drobiazgi upewniają mnie, że wszystko jest możliwe.

Wiecie, ostatnio częściej doświadczam takiego luksusu jakim jest myślenie o tym, co jest teraz. Nie martwiąc się tym, co było i tym co będzie.

Może część z Was już o tym wie, ale
miesiąc temu odeszła moja koleżanka z oddziału - Karolina. Latami walczyła z chorobą. Skłamałabym gdybym powiedziała, że przegrała, bo tacy jak ona nigdy nie przegrywają. Była naprawdę cudowną, silną osobą. Mam nadzieję, że jest teraz szczęśliwsza.
Proszę o modlitwę za nią i za moją babcię, u której kilka miesięcy temu też zdiagnozowano nowotwór.

A nawiązując do obecnej sytuacji...

Myślę, że ta kwarantanna to dobry czas, żeby zrobić to, na co nie miało się czasu wcześniej. W sumie pierwszy raz można uratować komuś życie siedząc w domu i robiąc co się chce.

W czasie tej kwarantanny pamiętajmy o naszych dziadkach i innych, którzy mają podwyższone ryzyko w sytuacji zarażenia i jeśli możemy, czytajmy książki (i te papierowe i te wattpadowe) w domu.

Cześć!

PS. A wy co robicie, żeby w domu się nie nudzić?