Hell-o

14 | Horror

Chapter 14

"Sasabihin ko sa kanila lahat!"

The person laughed.

"Anong sasabihin mo? Na ako ang pumapatay? Kung iniisip mong ako ang pumapatay sa mga kaklase mo, pwes masyado ka nang tanga. Look around you! Masyadong malayo ang tingin mo," the person then smirk.

"Pero ikaw ang may pasimuno ng lahat!" the other exclaimed. Tinuturo-turo nito ang taong prente lamang ang nakaupo at bigla na lamang tumatawa-tawa ng malakas.

"Ako? That's funny Mr." And then the person's face became serious. "Sasabihin mo sa kanila? Nakikita mo ba ang mga mukha ng mga kaklase mo? Puno na ng luha! And the real culprit is already laughing at your pitiful state right now."

"Now go. Sayang at hindi mo tinanggap ang alok ko," sabi niya. The person motioned her hands to guide the kid to the door. The kid was about to go out when the person called the kid's name once again.

"May nakalimutan pala akong ibigay." Inilapag niya ang isang litrato ng mga nakangiting estudyante.

"It's my gift for you. Take care of it baka kasi hindi mo na makita ang isa sa kanila sa susunod na araw. Just in case" the person smiled widely while the kid slowly walked out. Hand shaking while looking at the other kids at the picture. Aw.

"Section Bonifacio."

---

Alexa's POV

Saturday. A gloomy day. Pero mas madi-depress yata ako kay Bernette na kanina ko pa chinachat.

Me:
Bernette! Ano ba! Gising!

Hindi mo na sana maibuka yang mata mo!

Tulog mantika!

Hoy babae!

Gumising ka na!

Anong oras na! Pupuntahan pa natin si Selle!

hoy!!

Napabuntong hininga na lamang ako nang kahit seen ay wala akong natanggap. Ipupusta ko buong pamilya ko, hindi pa to gising.

Nagkaroon naman ako ng pag-asa nang magchat si Jomelle sa akin.

Jomelle:
Alexa papunta na ako..

Me:
Talaga? Paano si Bernette? Natutulog pa yata? Hintayin pa ba natin?

Jomelle:
Sa banyo...

Hehehehehehehr

Me:
Bwiset! Pareha lang kayo ni Bernette!

Kanina pa ako nakaayos oh! Ready na ako!

Mukhang nakalimutan nga yata ni Bernette na may pupuntahan tayo.