Secrets Behind Finding Rafael (Published Under PSICOM Publishing House Inc.)

12:19 AM

Shantal

Nanginginig ako. My hands are grasping the cell phone with a dangerous force. Sa nararamdaman ko ngayon ay baka mabasag ko ito gamit lang ang kamay ko.

This can't be true . . .

Rafael is different from all of the guys I used to know.

And it can never be real.

Hindi siya katulad ni Dad.

Iba siya.

What's on this god damn phone must be artificial.

Ngunit napa-kurap ako nang biglang mag-vibrate ito. I opened it and saw a notification about a message on Messenger. Yes, it was a message and it was came from her.

****
Hey, where you at?

Ilang minuto ko lang tinitigan ang message niya. Ilang segundo kong pinipilit ang sarili ko na 'wag paniwalaan ang lahat ng ito. Na hindi naman ito totoo.

Pero . . .

****
Oh! Nevermind! Nakikita kita ngayon! Nakatayo ka sa tapat ng Nursing Department! I'll surprise you. Same place uli! You know, behind the building. 💋

Nagsimula na namang bumilis ang pagtibok ng puso ko.

Kasabay noon ang paghabol ko sa aking hininga.

With wobbly feet, I automatically force myself to stand up.

Nanginginig ang buong katawan, pinilit kong tumakbo. Nanghihina akong lumabas nh classroom. Wala ako sa tamang isip na bumaba patungo sa hagdan. Halos matumba na ako sa labis na panginginig pero pinagpatuloy ko pa rin.

I have to clarify this . . .

And if this is real . . . I-- I really don't know.

Noong makalabas na ako ng Potical Science building ay wala na akong hinintay pang sandali, I quickly run towards the Nusing Building.

Kahit na ang pathway ay crowded, hindi ko na inalintana pa kung masaktan man ako sa pagbangga ng mga tao sa akin. Wala talaga akong pakialam. Dahil 'yung panghihina at kaba sa puso ko? Nakakamanhid. Nakakaiyak. Nakakabaliw na.

When I finally reach the Nursing building, I quickly directed my way towards the back of it.

With my hand using the wall as a support while I walk, I knew-- I somehow knew that I wasn't ready on what's about to pop up from eyes.

I knew . . . I knew that it would be painful.

But, I still continue.

Nang marating ko na ang likod ng building, nakarinig ako ng mga tunog na alam ko-- alam kong patuloy na magliliyab sa utak ko habang buhay.

Hindi ko alam kung ano ba ang nagtulak sa akin para silipin sila mula sa kinatatayuan ko. Nagsisi lang ako noong ginawa ko iyon.

Because there . . .

There . . .