Bölün3:Söz ettim Mavilere

81 9 0
                                    

Açtığım da hiç konuşmadı bende konuşmadım. Sonra bir anda
-"Alo" dedi. Cevap vermedim çünkü az daha ağlayacaktım. Sesini çok özlemiştim. Sonra durup telefonumdan Onur Can Özcan'ın Yaramızda kalsın şarkısını açıp ona dinlettim. Şarkıda ki şu söz çok güzeldi. "Söz ettim mavilere içimdeki yaralardan." ağlıyordum ama çok sessizdim. Bana ulaşmasını istemiyordum sanki."Bahsetme kimselere yaramızda kalsın." dediğinde şarkıyı kapatıp sesimi kısarak konuştum.

-"Seni kimseye bahsedemiyorum elimden almasınlar diye ama artık yaramızda kalmasın. Artık dön"

dedim. Sonra telefonu kapattı. Aslında herşeyi burda bitirmeliydim ama yapamazdım. Denizi bırakamazdım.
Eve geç bir saatte gittim. Annemden baya bir azar işittim. Ama kulağımı kapatıp duymamazlıktan geldim. Odama gittim. Deniz mesaj atmıştı.
-"Kimsin bilmiyorum ama geri dönemem. Arkamda bıraktıklarımı tekrardan üzemem. Özür dilerim Bal." yazmıştı.
-"Ben arkanda bıraktıklarından sana haber vermek için açtım bu sayfayı. Annenden, arkadaşlarından ve Yıldızından senin küçük Deniz Yıldızından sana haber vermek için yazdım. Belki Deniz Yıldızını bulabilirsin ama beni asla bulamayacaksın. Çünkü ben seni ailene geri getireceğim. Buraya ayak bastığın an Deniz Yıldızını gördüğün an ben yok olacağım. Bunu asla unutma Deniz'im. Ben hep seni seven bir Bal olarak aklında kalacağım sen yeter ki dön. Sayfayı kapatıyorum çünkü Deniz Yıldızının bile senin geri döneceğine ümidi kalmadı. Onun ümidi yoksa benim asla olamaz. Ben Deniz Yıldızının kalbiyim. Deniz Yıldızı senin kalbinde bunu çok iyi biliyorum. Ne olursa olsun sen onu unutmadın, unutamadın. Görüşürüz benim güzel gözlü Deniz'im..." Ben bunu nasıl yazdım. Daha doğrusu yazabildim. Ne yapıyorum ben resmen ondan uzaklaşıyordum. Acaba gerçekten hesabı kapatmalıymıydım diye düşündüm ama yapamazdım. Sonra mesaj kutusunda işaret gözüktü.
-"Gelmeyi herkesten çok isterdim. Ama ailem artık ümidini benden kesmiş. Annem evlenmiş bir oğlu var. 6 yaşında. Beni unutmuş mudur acaba diye çok sordum kendime. Almanya'dan çıkabilsem geleceğim ama çıkamıyorum. Bende annemi, arkadaşlarımı çok özledim. Özür dilerim ama gelemem" dedi.
-"Hayır Deniz hayır! Gelebilirsin sekiz gün sonra on sekiz yaşına gireceksin. Kaç gel. Seni orda tutan şey ne?" dedim o kadar bir sinirliydim ki. Aptal ben yine üzdüm. Görüldü attı on dakika boyunca sayfadan çıkmadım belki yazar diye. Sonra ekran kendiliğinden kapandı. İçimden "boşver Yıldız. Sakın ol Yıldız" diyordum. Tam uykuya dalacakken telefon titredi. Mesaj atmıştı.
-"Gelemem. Anla beni Bal gelemem. Çünkü..." devam edemedim okuyamadım çünkü kelimesiyle yıkılada bilirdim ama okumak zorundaydım. Ekranı açtım okumaya devam ettim.

Deniz Yıldızı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin