15~TOKAT~

30 1 0
                                    

Umay'dan...

Buradaki ilk gecemdi.Hayat ne kadar garip aslında.Daha dün farklı bir şehirde kardeşlerimle beraberken şimdi neredeyse hiç tanımadığım bir adamın evinde kalıyordum.

Belki kötü biriydi belkide çok iyi ama bunu yaşadıkça görecektim.Şimdiden Derya'yı özlemiştim.Oda beni özlemiştir belkide.

Ama onları sürekli ararsam bu hastalıklı adam beni bulabilirdi.Korkuyordum bir daha aynı acıları yaşamaktan.Yıllar önce yaşadıklarımı tekrar yaşamayı kaldırmazdı bünyem.

Ailesiz kalmıştım.Bunun yanında lanet bir adamın insafsızca yaptığı pisliklere aylarca katlanmıştım.Her ne kadar güçlü bir kız gibi gözüksemde işler hiç öyle değildi.

Sonra bir anda annem karşıma çıkmış ve hayatımı mahvetmişti.Yıllarımı geçirdiğim yetimhaneden ayrılmıştım.Deli damgası yemiştim.Miniklerimden ayrı kalmıştım.

Şimdi farkediyordum da neredeyse 19 yaşında bir kız için ne çok şey yaşamıştım öyle.

Okulumu bitirememiştim.Yarın ilk işim açıktan okumak için başvuruda bulunacaktım.Aslında hep isterdim okulumu bitirip güzel bir üniversite'ye başlamayı.Hayatımı yoluna koyup beni seven biriyle evlenmeyi.

Ama yıllar önce herşeyimi aldılar elimden.Hayallerimi bile...

Yine gece gece uyku tutmamıştı.Yatağımdan kalktım ve oturma odasına geçtim.Berto'da uyumamıştı.

''Umay neden uyumadın?''

''Uyku tutmadı Berto içimde kötü bir hia var.''

''Yerini yadırgamışsındır.Rahatla.''

''Umarım öyledir.E napıyorsun?''

''Film izliyorum gel beraber izleyelim.''

''Tamam ne izliyorsun?''

''Sihirbazlar çetesi.İzledin mi daha önce?''

''Hayır öyle pek film izleyemiyordum yetimhanede.''

''Sende mi yetimhanede büyüdün?''

''Evet malesef.''

''Ailen mi bırakmış?Yoksa başka bir şey mi?.''

''Ailem bir kaza'da öldü akrabalarım da almak istemeyince böyle lanet bir düzene kaldım.Sen?''

''Ailen adına üzüldüm.Başın sağ olsun.''

''Teşekkürler ama gerek yok işler çok karıştı neyse boşver sen nasıl düştün oraya?''

Belkide her yetimhane benim büyüdüğüm gibi lanet bir yer değildir.Ama nefret doluyum oranın her bir santimine.Acı,kin ve nefret dolu her santimi oranın.

''Annem beni doğurduktan bir kaç saat sonra beni kapının önüne bırakmış.Gece saat 3'te Ocak ayında.Babam hakkında bir şey bilmiyorum gerçi umrumda da değil.''

''Lanet olsun öyle aileye.Ee sen nerden öğrendin öyle olduğunu?Hiç yetimhane değiştirmedin mi?''

''Hanife abladan.''

''Anlamadım Berto anlatır mısın rahatsız olmayacaksan.''

''Hanife abla oranın temizlikçisiydi.Kırk yaşlarında bir kadın.Çok istemesine rağmen çocuğu olmamış oda yetimhanede işe başlamış.Aslında daha yeni işe başlamıştı o gün.O zamanlar yardımcı ve temizlikçi ablalar için bir oda bulunurdu biri en alt katta.Diğeri en üst katta çocuklar disiplinsizlik yaparlarsa eğer onları duyabilmek ve yakalabilmek için.Her neyse birde Recep abi vardı bekçisi oranın Hanife ablanın da kocası.Bir gece Recep abi bekçi kulubesinde uyuya kalmış.O sırada annem beni kapının önüne koymuş üstümde bir battaniye ile.Hava eksi derecelerdeymiş Ocak ayının ortası tabi.Annem hızla beni bırakıp uzaklaşmış.Ağlamaya başlamışım.İlk başlarda Recep abi çok çocuk istediği için rüya gördüğünü zannetmiş.''Dedi ve durdu.

KAZA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin