Little Secrets

15. G

{Matthew Smith}

'Mam ik ga naar Dylan.' Roep ik. Ik sluit de deur achter me dicht, en begin te lopen. Dylan is mijn beste vriend en als er iets is kan ik altijd bij hem terecht zoals nu dus. Ik bel aan en gelijk gaat de deur open. ' Hey Matt, kom binnen.' Zegt Dylan enthousiast. Hij doet de deur open zodat ik naar binnen kan.. Ik hang me jas op, en ga op de bank zitten. 'Dylan doet de tv aan, en zet het op voetbal. Na een tijdje doet Dylan het geluid wat zachter. 'Waar wil je het eigelijk over hebben?' Vraagt Dylan. 'Het gaat over Jada.' Zeg ik. 'Wat is er met haar?' Vraagt Dylan. 'Ze heeft een vriendin Jamie, maar ze mag niet met haar omgaan.' 'Hoezo niet?' Vraagt Dylan. 'Jamie is haar tweelingzus, en dat mag ze echt niet weten, als ze dat weet komt ze er mischien ook achter dat ze geadopteerd is.' Zeg ik. 'Waarom vertel je het haar niet?' 'Ze is te jong.' 'Het komt wel goed.' Zegt Dylan. Ik zucht. 'Hoop het.' 'Waarom is ze eigelijk geadopteerd?' Vraagt Dylan. 'Haar echte moeder was te jong om voor haar te zorgen, ze wou het niet weghalen dus mochten wij haar hebben.' 'Heftig was je er blij mee?'

'Eerst niet,maar nu zou ik haar voor geen goud willen missen.' Ik pak mijn telefoon, en tik Jada haar nummer in. Hallo met Jada. 'Heey met Matt.' Waarom bel je me? 'Ik wou weten of alles goed gaat.' Ja hoor ik ben bij Jamie. 'Je zou toch bij Maddie slapen?' Jaa maar we kregen ruzie. 'Oh het komt wel goed,veel plezier bij Jamie.' Dankjewel. 'En?' Vroeg Dylan. 'Ze is bij Jamie, ik ga ervoor zorgen dat ze niet meer met haar omgaat, als ze het te weten komt wil ik dat ze het van mij hoort.' Zeg ik ' Het komt wel goed,en hij gaf me en schouderklop. 'Zullen we een film kijken?' Vraagt Dylan. 'Jaa is goed.' Zeg ik. Dylan pakt een dvd, en zet het in een dvd speler. Nadat de film is afgelopen, doet Dylan de tv uit. 'Zullen we gaan slapen het is al laat?' Vraagt Dylan. 'Is goed.' We lopen naar boven, en Dylan laat me een kamer zien waar ik in kan slapen.

Ik leg mijn tas op de grond, en loop de keuken binnen. 'Mam pap. we moeten praten.' Zeg ik. 'Waarover?' Vraagt mijn moeder. 'We moeten Jada vertellen dat ze geadopteert is. 'Hoe vaak moet ik zeggen dat het niet kan.' Zegt mijn moeder. 'Waarom niet, je kan het niet haar hele leven verzwijgen!' Schreeuwde ik. 'Matthew die toon van jouw bevalt me niet ! Riep me vader. 'Mij bevalt het niet dat je het haar niet vertelt!' 'Ze is te jong begrijp dat nou ! Riep me moeder. 'Mam ze gaat met Jamie, om straks komt ze erachter dat ze haar tweelingzus is, en dat ze geadopteerd is, je bent niet eens haar echte moeder, en wil je dit nog gaan verzwijgen!' 'Het kan niet anders, denk je dat het voor mij makkelijk is om dit allemaal voor haar te verzwijgen ! Riep mijn moeder. 'Blijkbaar heb je er geen moeite mee je verzwijgd het al 12 jaar!' 'Matthew hou erover op ! Riep mijn vader. 'Nee als jij het niet zegt zeg ik het.'Jada komt blij de keuken ingelopen. 'Wat vertellen?' Vraagt Jada